Koszt narzekania

 Luty 19

Koszt narzekania

Lud skarżył się przed Panem na swoje nieszczęścia, 

a gdy Pan to usłyszał, rozpalił się jego gniew. 

Księga Liczb 11:1

W chrześcijańskim życiu nie powinno być miejsca na narzekanie.

To była lekcja, której Izrael nauczył się w trudny i bolesny sposób (a uczył się powoli). Po tym jak Bóg uwolnił ich z niewoli w Egipcie, Izraelici otrzymali Jego prawo, dostali Jego polecenia i poznali swój cel podróży. Z zapałem wyruszyli do ziemi obiecanej, ale nie zaszli daleko - ledwie za pierwszym zakrętem drogi - zanim zaczęli narzekać. Chcieli jeść mięso zamiast manny, a nawet życzyli sobie powrotu do Egiptu (Księga Liczb 11,4-6). Kiedyś myśleli, że codzienne dostarczanie przez Boga manny jest wspaniałym dowodem Jego miłości do nich, teraz narzekali, że muszą jeść to samo.

Narzekanie wydaje się być małą rzeczą, ale jest to znak, że brakuje wdzięczności. Kiedykolwiek niewiara i brak wdzięczności naznacza życie dzieci Bożych, konsekwencje są nieuniknione. Może nie skończymy jak Izraelici, którzy błądzili po pustyni przez 40 lat, jednak nasze własne zrzędzenie nie pozostaje bez konsekwencji.

Czy pamiętasz, kiedy po raz pierwszy poczułeś podniecenie związane z nowo odkrytą wiarą? Może kupiłeś swój pierwszy egzemplarz Nowego Testamentu i myślałeś, że wszystko, co odkrywasz, jest fantastyczne. Czytałeś go wszędzie. Potem, być może, coś się stało w trakcie podróży i teraz wydaje się, że to tylko "ta sama stara Biblia", a ty chciałbyś, żeby Bóg zrobił coś bardziej dramatycznego, coś lepszego? Czy pamiętasz czas, kiedy dzielenie się swoją wiarą wydawało ci się ekscytującym przywilejem, ale teraz wydaje ci się to ciężarem i obowiązkiem? Czy pamiętasz czas, kiedy byłeś przepełniony wdzięcznością za krzyż, ale teraz zauważasz, że bardziej skupiasz się na tym, że Bóg nie prowadził cię po ścieżkach lub do miejsc, które byś wolał?

Kiedy apostoł Paweł pisał do wczesnego kościoła, przypomniał im historię Izraela jako ostrzeżenie: 

"Nie wolno nam wystawiać Chrystusa na próbę, 

jak to uczynili niektórzy z nich i zostali zniszczeni przez węże, 

ani nie wolno nam marudzić, 

jak to uczynili niektórzy z nich i zostali zniszczeni przez (Anioła-wysłannika) Niszczyciela. 

A te rzeczy przydarzyły się im jako przykład, 

lecz zostały spisane dla naszego pouczenia" (1 Koryntian 10:9-11).

Jeśli mamy wiarę w Chrystusa, zostaliśmy uwolnieni z niewoli grzechu - również naszego narzekania! Zostaliśmy wyzwoleni przez ofiarę: przelanie krwi Chrystusa na krzyżu. I my również wyruszyliśmy w podróż, nie do Kanaanu, ale do nieba. W świetle tego Bóg dał nam zarówno wspaniałe obietnice, jak i konieczne ostrzeżenia. Nie załamuj się Jego zaopatrzeniem ani nie uskarżaj się na drogę, którą cię prowadzi, ale raczej bądź pełen wdzięczności za wszystko, co przygotował pod względem materialnym i duchowym. Krzyż znajduje się za tobą, niebo przed tobą, a Duch mieszka w tobie. Nie ma więc powodu, ani usprawiedliwienia dla narzekania.

Psalm 95

BT:

(1) Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, 

wznośmy okrzyki na cześć Skały naszego zbawienia: 

(2) przystąpmy z dziękczynieniem przed Jego oblicze, 

radośnie śpiewajmy Mu pieśni! 

(3) Albowiem Pan jest wielkim Bogiem 

i wielkim Królem ponad wszystkimi bogami: 

(4) głębiny ziemi są w Jego ręku 

i szczyty gór należą do Niego. 

(5) Morze jest Jego własnością: 

bo On sam je uczynił, 

i stały ląd ukształtowały Jego ręce. 

(6) Wejdźcie, uwielbiajmy, padnijmy na twarze 

i zegnijmy kolana przed Panem, który nas stworzył. 

(7) Albowiem On jest naszym Bogiem, 

a my ludem Jego pastwiska i owcami w Jego ręku. 

Obyście usłyszeli dzisiaj głos Jego: 

(8) Nie zatwardzajcie serc waszych jak w Meriba, 

jak na pustyni w dniu Massa, 

(9) gdzie Mnie wasi przodkowie wystawiali na próbę 

i doświadczali Mię, choć dzieło moje widzieli. 

(10) Tamto pokolenie budziło we Mnie wstręt przez lat czterdzieści, i powiedziałem: 

Są oni ludem o sercu zbłąkanym i moich dróg nie znają. 

(11) Przeto przysiągłem w moim gniewie: 

Nie wejdą do [miejsca] mego odpoczynku.

Adamczyk: Ps 95

Przyjdźcie z radością, by dla naszej Skały

Zaśpiewać z wdziękiem pieśni uwielbienia!

On przecież godzien modlitw jest i chwały

I oddanego śpiewem dziękczynienia.

Bo Wielkim Bogiem naszym jest i Królem.

Nie ma innego boga oprócz Niego

Klęknijmy przed Nim, pomódlmy się czule,

Jest nam Pasterzem, my owcami Jego.

Nie straszna Mu jest ziemia z przepaściami,

Bo ukształtował Ręką okrąg ziemski.

Jego jest morze, góry ze szczytami...

– Taki jest Bóg nasz, nasz Jahwe Zwycięski!

Dziś, gdy będziecie Jego tu słuchali,

Nie zatwardzajcie serc, jak na Pustyni

Wasi ojcowie... Boga doświadczali.

Co może jeszcze nad dobroć uczynić?

I lat czterdzieści Bóg znosił to Plemię

Aż z nich najstarsi – wedle przyrzeczenia –

Wskutek błądzenia nie posiedli Ziemi,

Nie osiągnęli Miejsca Odpocznienia...