Zróbmy małe podsumowanie. W wizji nieba, jeden z dramatycznych momentów to ten, kiedy nie było nikogo, kto mógłby otworzyć pieczęcie zwoju, który znajdował się w ręku tego, który siedzi na tronie. Dobra wiadomość: zwyciężył Lew, a dalej Jan widzi Baranka jakby zabitego. On może otworzyć pieczęcie.
No i zaczyna się: cztery pierwsze pieczęcie - to czterech jeźdźców apokalipsy czyli zginacze karku tego świata. Piąta pieczęć, to wizja dusz zabitych dla słowa Bożego i dla świadectwa które złożyli. Muszą jeszcze poczekać. Niby też spotyka ich straszny los - a jednak to oni są zwycięzcami.
Pieczęć szósta - wygląda jak ostateczny sąd i pojawia się ważne pytanie: kto może się ostać przed gniewem Baranka i Tego, który siedzi na tronie?
Rozdział siódmy, czytamy tam od 144 000 oraz o wielkim tłumie, który przeszedł przez wielkie cierpienie – to Boży lud, który jest bezpieczny. Kończy się słowami: nie będą już łaknąć ani pragnąć. Baranek ich poprowadzi a sam Bóg otrze wszelką łzę z ich oczu.
Ósmy rozdział zaczyna się od ciszy w niebie i podkreślenia jak ważne są modlitwy. Widzimy też bezpośredni związek tych modlitw z tym, co Bóg robi na ziemi. Mamy też przed sobą siedmiu aniołów z trąbami. Pierwsze cztery trąby - sąd spada na ziemię i często powtarza się sformułowanie “jedna trzecia”. Kończy się w 13 wersecie, gdzie czytamy o orle albo sępie widocznym dla wszystkich i słyszanym jak mówi trzy razy: biada z powodu następnych trąb. I tak oto zaczyna się Nasz rozdział dziewiąty.
SNP Ap 9:1-12:
(1) Zatrąbił piąty anioł, a ja zobaczyłem gwiazdę, która spadła z nieba na ziemię. Dano jej klucz do gardzieli [studni] otchłani.
(2) Gdy otworzyła tę gardziel, z wnętrza wydobył się dym niczym z ogromnego pieca. Od dymu z gardzieli zaćmiło się słońce, a powietrze — zgęstniało. (3) Z dymu wyszła na ziemię szarańcza. Dano jej możliwości podobne do tych, które mają ziemskie skorpiony.
(4) Powiedziano też, by nie szkodziła porastającej ziemię trawie ani żadnej roślinie, ani żadnemu drzewu, a jedynie ludziom, którzy nie mają pieczęci Boga na czołach.
(5) Polecono jej, że nie ma ich zabijać, ale dręczyć przez pięć miesięcy. Ból zadany przez tę szarańczę przypomina ból wywołany ukąszeniem skorpiona, kiedy zrani człowieka.
(6) W tych dniach ludzie będą szukać śmierci, ale jej nie znajdą. Będą pragnęli umrzeć, lecz śmierć od nich ucieknie.
(7) Z wyglądu szarańcza przypominała konie przygotowane do bitwy. Łby zdobiły jej wieńce jakby ze złota, pyski wyglądały jak twarze ludzkie, (8) grzywy przypominały włosy kobiet, a zęby — kły jak u lwów.
(9) Miała też pancerze jakby żelazne, a dźwięk pracujących skrzydeł brzmiał jak odgłos wielu zaprzężonych w konie rydwanów, pędzących do bitwy. (10) Ponadto szarańcza miała ogony podobne do skorpionowych, oraz żądła. Te ogony mogły wyrządzać szkodę ludziom przez okres pięciu miesięcy. (11) Szarańczą rządził król, anioł otchłani. Po hebrajsku nazywał się on Abaddon, a po grecku — Apollion.
Kiedy Chrystus otworzył siódmą pieczęć na niebiańskiej księdze, czterej aniołowie zadęli w cztery trąby, sprowadzając na ziemię wielkie zniszczenia (Obj. 8). Jak widzieliśmy, wydaje się to symbolizować wojnę. Kiedy Pan Bóg wykonuje swoje wyroki na ziemi, czasami wiąże się to z konfliktami zbrojnymi między ludźmi. Możemy nie znać konkretnego powodu, dla którego w planie Bożym znalazły się wszystkie wojny i konflikty, które miały miejsce w historii ludzkości, ale wiemy, że walki toczą się w wyniku grzechu ludzkiego.
W Księdze Objawienia 9:1–12 opisano, co dzieje się gdy rozbrzmiewa dźwięk piątej trąby. Gwiazda spada z nieba i otwiera studnię „bezdennej otchłani”. Podobnie jak w 1:20, gwiazda ta jest najwyraźniej aniołem, tyle że aniołem upadłym, a fakt, że posiada klucz do otchłani, wskazuje na jego władzę nad otchłanią, miejscem zła (11:7; 17:8; 20:1, 3). Mamy tu aluzję do upadku szatana z nieba i jego władzy nad siłami zła (zob. 9:11; 12:7–17).
Kiedy otwiera się wielka otchłań, uwalnia się ogromna chmara szarańczy. Od razu przychodzi nam na myśl plaga szarańczy, która spadła na Egipcjan w dniu sądu podczas wyjścia z Egiptu (Wj 10:1–20). Ale Księga Joela również służy tutaj jako tło, ponieważ prorok ten ostrzegał przed szarańczą, która miała przyjść, aby osądzić lud Boży w jego czasach (Joel 1:1–12). W Księdze Wyjścia i najprawdopodobniej również w Księdze Joela chodziło o rzeczywiste owady. Jednak Objawienie 9:1–12 ma charakter bardziej symboliczny.
Nie jest jasne, czy Jan mówi o ludzkich żołnierzach, czy o demonach, a może o obu tych grupach. Jednak obraz ten musiał być przerażający dla pierwotnych czytelników tej księgi, dla których prawdziwe szarańcze i najazdy wojskowe stanowiły realne zagrożenie w tamtych czasach. Szarańcze te są przedstawione jako dość potężne. Żelazne napierśniki sugerują siłę; ludzkie twarze sugerują inteligencję; lwie zęby i skorpionie żądła sugerują ból (wersety 7–10). Ponownie, jest to symboliczny obraz mający wywołać strach i przerażenie.
Choć te szarańcze mogą wydawać się przerażające, wierzący nie powinni się ich obawiać. Mają one władzę, by krzywdzić tylko tych, którzy nie zostali naznaczeni przez Boga. Innymi słowy, nie mogą skrzywdzić wierzących. Mogą skrzywdzić tylko tych, którzy nie zostali naznaczeni, czyli wrogów ludu Bożego (wersety 4–6; zob. rozdział 7). Pan obiecuje, że ci, którzy prześladują Jego lud, nie unikną sądu, a On pozwoli nawet siłom zła, ludzkim lub demonicznym, ukarać tych, którzy walczą przeciwko Jego Kościołowi.
Coram Deo
Czasami w historii Bóg pozwala złym ludziom i armiom walczyć przeciwko innym złym ludziom i armiom, które prześladowały Jego kościół. On jest władcą nad złem, wykorzystując je nawet do rozszerzania swojego królestwa i ochrony swojego ludu.
Wierzący mogą czasami znaleźć się w samym środku tego konfliktu, ale ostatecznie nie mają się czego obawiać. Przypomnijmy wyraźną prawdę: Każdego człowieka czeka śmierć ale jeśli jesteśmy w Chrystusie, mamy życie wieczne. Bądźmy wdzięczni, że Bóg może wykorzystać wszystko, aby zrealizować swój plan.
Do dalszego studiowania
ubg PSALM 105:26–38
(26) I właśnie wtedy posłał swego sługę Mojżesza
Oraz Aarona, którego sobie wybrał,
(27) Ci głosili wśród nich Jego słowa, a On popierał je znakami,
I tak w ziemi Chama miały miejsce cuda.
(28) Zesłał ciemność — i zapadł mrok,
Nie przeszkodzili Jego Słowu.
(29) Wodę zamienił im w krew
I sprawił, że padły ryby.
(30) Ich ziemia zaroiła się od żab
— Były także w pałacach królewskich.
(31) Wyrzekł słowo — i nadciągnęły owady,
Komary wdarły się w granice.
(32) Zamiast deszczu spuścił im grad
I płomieniami ognia potraktował ich ziemię.
(33) Uderzył w ich winnice i gaje figowe
I połamał drzewa w całym kraju.
(34) Wydał rozkaz — i nadciągnęła szarańcza,
Wszędzie było chrząszczy bez liku.
(35) Te pożarły całą zieleń ich ziemi
I pochłonęły owoce ich pól.
(36) Uderzył też wszystkich pierworodnych w ich kraju,
Pierwociny ich męskiej siły.
(37) Potem swój lud wyprowadził ze srebrem i złotem,
A w ich plemionach nie było utykającego.
(38) Egipt ucieszył się z ich wyjścia,
Gdyż padł na ludzi strach z ich powodu.
DANIELA 11...(1) W pierwszym roku Dariusza Meda stanąłem, aby go pokrzepić i wzmocnić. (2) A teraz oznajmię ci prawdę: Oto jeszcze trzej królowie będą panować w Persji...
... (31) A powstaną przez niego wojska, które zbezczeszczą świątynię-twierdzę i zniosą codzienną ofiarę, a postawią obrzydliwość spustoszenia. (32) A tych, którzy będą postępować niegodziwie przeciwko przymierzu, splugawi pochlebstwem. Ale lud znający swego Boga umocni się i będzie działać. (33) A rozumni wśród ludu będą nauczać wielu, ale będą padać od miecza, od ognia, od niewoli i od łupu przez wiele dni. (34) Gdy padną, będą mieli niewielką pomoc i wielu przyłączy się do nich pochlebstwem. (35) Spośród tych rozumnych niektórzy padną, aby byli doświadczeni, oczyszczeni i wybieleni aż do czasu ostatecznego, bo to jeszcze potrwa aż do czasu wyznaczonego. ...
HABAKUKA 1:1–11
(1) Brzemię, które widział prorok Habakuk. (2) PANIE, jak długo będę wołać, a nie będziesz wysłuchiwał? Jak długo będę krzyczeć do ciebie o krzywdzie, a nie będziesz wybawiał? (3) Czemu dopuszczasz, abym patrzył na nieprawość i widział bezprawie? Zguba i przemoc są przede mną i znajduje się ten, który roznieca spory i niezgodę. (4) Dlatego prawo jest naruszone, a nie ma już sprawiedliwości. Niegodziwy bowiem osacza sprawiedliwego, dlatego wydawane są błędne wyroki. (5) Spójrzcie na narody, zobaczcie i zdumiejcie się bardzo, gdyż dokonuję dzieła za waszych dni, w które nie uwierzycie, gdy wam o nim opowiedzą. (6) Oto bowiem wzbudzę Chaldejczyków, naród srogi i gwałtowny; przejdą przez szerokość ziemi, aby posiąść cudze miejsca zamieszkania. (7) Straszni są i groźni. Sami ustalają swój sąd i swoją wielkość. (8) Ich konie są szybsze niż lamparty, dziksze niż wilki o zmierzchu. Ich jeźdźcy rozciągną się szeroko, ich jeźdźcy przybędą z daleka, przylecą jak orzeł spieszący się na żer. (9) Każdy z nich przybędzie dla łupu. Ich twarze będą zwrócone na wschód i zgromadzą jeńców jak piasek. (10) Będą szydzić z królów, a książęta będą u nich przedmiotem pogardy. Z każdej twierdzy będą się naśmiewać, usypią wały i zdobędą ją. (11) Wtedy jego duch się odmieni, a wystąpi i zawini, myśląc, że jego moc pochodzi od jego boga.
ŁUKASZA 10:17–20
(17) I siedemdziesięciu wróciło z radością, mówiąc: Panie, nawet demony nam się poddają ze względu na twoje imię. (18) Wtedy powiedział do nich: Widziałem szatana spadającego z nieba jak błyskawica. (19) Oto daję wam moc stąpania po wężach, skorpionach i po wszelkiej mocy nieprzyjaciela, a nic wam nie zaszkodzi. (20) Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, ale cieszcie się raczej, że wasze imiona są zapisane w niebie.
