Erozja smutku i strachu

2 Koryntian 4:16-18

Dlatego nie zniechęcamy się przeciwnościami. 

I chociaż nasze ciało słabnie i niszczeje, 

to nasz duch jest coraz silniejszy. 

Nasze kłopoty są bowiem niczym 

w porównaniu z wieczną chwałą, jaka nas czeka. 

To, co widzialne, przemija, 

a to, co niewidzialne, trwa wiecznie! 

Nie poświęcajcie więc uwagi 

tylko sprawom świata, który widzimy, 

ale skupiajcie się na tym, czego nie widać!

*******

W naszej chrześcijańskiej pielgrzymce dobrze jest, 

w większości, patrzeć w przyszłość. 

Z przodu leży korona.., to, co jest dalej, jest celem. 

Niezależnie od tego, czy jest to 

dla nadziei, dla radości, dla pociechy, 

czy dla inspirowania naszej miłości 

- przyszłość musi być wielką sprawą dla oka wiary.

Patrząc w przyszłość, widzimy grzech wygnany, 

ciało grzechu i śmierć zniszczoną, 

duszę uczynioną doskonałą i zdolną do uczestniczenia 

w “dziedzictwie świętych w światłości”. 

Patrząc jeszcze dalej, 

oświecone oko wierzącego może ujrzeć rzekę śmierci, 

mroczny strumień już przekroczony 

i wzgórza światła, na których stoi niebiańskie miasto.

Widzi siebie samego wchodzącego przez perłowe bramy; 

zostaje okrzyknięty jako “większy niż tylko zdobywca”. 

Ukoronowany ręką Chrystusa. 

Obejmowany w ramionach Jezusa. 

Uwielbiony wraz z Nim. 

Zasiada razem z Nim na Jego tronie, 

tak jak Jezus zwyciężył i zasiadł z Ojcem na Jego tronie. 

Myśl o tej przyszłości może złagodzić 

mrok przeszłości i mrok teraźniejszości. 

Radości nieba 
z pewnością zrekompensują smutki tej ziemi.

Cicho, cicho, moje wątpliwości! 

Śmierć jest tylko wąskim strumieniem, 

i już niedługo go przekroczycie. 

Czas, tak szybki 

- wieczność, jak młodzieńcze wakacje bez końca! 

Śmierć, jakże lakoniczna 

- nieśmiertelność, jakże nieskończona! 

Droga jest krótka! Już wkrótce tam przybędę.

*******

Kiedy świat moje serce rozdziera

Najcięższą burzą troski doskwiera,

Moje radosne myśli do nieba szybują,

Gdzie schronienie przed rozpaczą znajdują.

Jasne widzenie wiary mnie podtrzyma

Aż pielgrzymka życia się zatrzyma;

Strach dokucza - posłaniec złego,

Ale w końcu dotrę do domu mojego.

Alistair Begg

tłm. Z.M.

https://www.truthforlife.org/resources/daily-devotionals/01/29/1/