"Czekając na nich w Atenach, był Paweł wewnętrznie wzburzony, gdy przypatrywał się miastu pełnemu pogańskich bożków. Codziennie też prowadził dyskusje w synagodze z Żydami i z bojącymi się Boga, a na rynku z tymi, których tam spotkał. Rozmawiali z nim także niektórzy spośród filozofów epikurejskich i stoickich. Jedni z nich pytali przy tym: Co też zamierza nam powiedzieć ten nowinkarz? A inni zauważali: Zdaje się, że chce przedstawić jakichś nowych bogów – bo mówił o Jezusie i o zmartwychwstaniu.".
Dzieje Apostolskie 17:16-18
Zwracając się do ówczesnych intelektualistów w Atenach, Paweł przekonał się, że jego słuchacze byli pod wpływem dwóch fundamentalnych idei: Stoicyzm i Epikureizm.
Stoicyzm utrzymuje, że wydarzenia na świecie są zdeterminowane przez bezlitosny, zimny i bezosobowy los, podczas gdy epikureizm naucza, że dobro jest określane przez to, co przynosi najwięcej przyjemności. Żadna z tych filozofii nie dotyczy dzieci Boga Wszechmogącego.
Jedną z najbardziej charakterystycznych cech chrześcijaństwa jest sposób, w jaki jesteśmy w stanie wyrazić nasz pogląd na świat.
W przeciwieństwie do większości otaczających nas kultur, wiemy, że nasz czas jest w rękach Boga (Psalm 31:15) - że nie jesteśmy uwięzieni w uścisku ślepych sił ani rzucani po oceanie przypadku.
Niezależnie od tego, czy ludzie dali się wciągnąć marksizmowi, hinduizmowi, nihilizmowi, czy jednej z niezliczonych innych filozofii lub innych religii - wszyscy stają w obliczu pytań i niepewności co do swoich przekonań. A może zostali wciągnięci w walkę o bezklasowe społeczeństwo lub niekończący się cykl narodzin i śmierci? Być może są przekonani, że życie nie ma żadnego sensu…
..Bez względu na to, jakie są czyjeś pytania lub przekonania, to Bóg udziela wszystkich odpowiedzi, których potrzebują. Zamiast żyć w klatce bezsensownego, bezlitosnego losu lub niekończącej się niepewności - jako wierzący żyjemy teraz z niezawodną nadzieją.
Podobnie jak Paweł, jesteśmy teraz szafarzami wszystkich koniecznych odpowiedzi, które Bóg dał nam poprzez swoje Słowo - odpowiedzi, którymi musimy dzielić się z całym światem. Dał nam wielką i niezachwianą pewność, a jej.. a raczej Jego imię to Jezus.
Nie chodzi zatem o to, czy mamy przesłanie, które może odpowiedzieć na najgłębsze tęsknoty każdego człowieka i różne zastrzeżenia każdej innej filozofii i religii: mamy. Pytanie brzmi, czy chcemy dzielić się tym przesłaniem.
Kiedy Paweł był w Atenach, widział to, czego inni nie widzieli. Nie cieszył się imponującymi miejscami ani nie podziwiał intelektualnej reputacji miasta. Zobaczył miasto, które zatraciło się w czczeniu bożków i "jego duch został w nim sprowokowany", ponieważ za każdym razem, gdy bożek jest czczony, Pan Jezus jest okradany z chwały, na którą tylko On zasługuje. Tak więc, nie zważając na własną reputację, Paweł uzasadniał i głosił ewangelię nadziei zmartwychwstania mieszkańcom tego miasta (Dz 17:18).
Gdziekolwiek mieszkasz, w taki czy inny sposób znajdujesz się we współczesnych “Atenach”. Jakim bożkom oddają cześć ludzie wokół ciebie?
Czy twój duch jest przez to wzburzony, prowokowany?
Masz odpowiedź, która zaspokaja ludzką tęsknotę w sposób, w jaki żaden bożek nie może. Masz okazję oddać chwałę Bogu.
Z kim możesz dziś porozmawiać, mówiąc:
-Czy widzisz, że to, co czcisz, nie tylko nie zadowoli cię ale pewnego dnia zawiedzie cię i zawstydzi?!
-Czy mogę cię ostrzec, że ignorujesz Boga, który przynosi sens i nadzieję; Boga, który nie da z siebie szydzić?
-Czy mogę powiedzieć ci o odpowiedziach, które znalazłem poznając Jezusa Chrystusa?
1 Tesaloniczan 1 sz
(1) Ja, Paweł, oraz Sylwan i Tymoteusz przesyłamy wspólnocie Tesaloniczan życzenia łaski i pokoju - tym, którzy należą do Boga Ojca i naszego Pana, Jezusa Chrystusa.
(2) Zawsze dziękujemy Bogu za was wszystkich i ciągle pamiętamy o was w naszych modlitwach.
(3) Wspominamy wasze czyny płynące z wiary, trud w okazywaniu miłości i wytrwałą nadzieję, jaką wiążecie z naszym Panem, Jezusem Chrystusem. Nasz Ojciec, Bóg, widzi to wszystko.
(4) Wiemy, drodzy przyjaciele, że Bóg was kocha i że wybrał was dla siebie, (5) bo nasza ewangelia dotknęła was nie tylko słowami, ale mocą Boga i potężnym przekonywaniem Ducha Świętego. Dobrze też wiecie, że potwierdziliśmy to również naszym życiem.
(6) Zaczęliście naśladować i nas, i Pana, bo uwierzyliście z taką radością, jaką daje tylko Duch Święty - pomimo doznawanych prześladowań.
(7) W ten sposób staliście się wzorem dla wszystkich wierzących w Macedonii i Achai.
(8) Sprawiliście, że słowo Pańskie rozeszło się nie tylko po całej Macedonii i Achai, ale wasze zaufanie do Jezusa znane jest dosłownie wszędzie. My nie musimy nic na ten temat dodawać.
(9) Ludzie sami opowiadają, jak wspaniale nas przyjęliście i jak odwróciliście się od swoich bóstw, by służyć Bogu żywemu i prawdziwemu (10) i wypatrywać z niebios powrotu Jego Syna, Jezusa, którego wskrzesił z martwych.
Tylko On może nas uchronić przed nadchodzącym gniewem Bożym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz