"Przyjaciele, zachęcamy was, abyście..
ostrzegali niezdyscyplinowanych,
pocieszali zniechęconych, pomagali słabym,
a wszystkim ludziom okazywali cierpliwość".
1 Tesaloniczan 5:14
Cierpliwość to wspaniała cecha.
Jest to również wielkie wyzwanie!
Gdy apostoł Paweł kończył swój pierwszy list do Tesaloniczan, uczynił to za pomocą serii bezcennych zasad. Każda z nich jest jak klejnot w naszyjniku, jak mądra prawda, którą możemy nosić na szyi, gdy wytyczamy naszą drogę przez życie (Przysłów 3:3). Wśród tych zasad wyróżnia się nakaz cierpliwości.
W języku greckim Paweł używa słowa makrotimeo, które najlepiej zobrazować długim lontem bomby (w przeciwieństwie do krótkiego, który szybko wybucha /gniewem/) i którego Pismo Święte zwykle używa do opisania charakteru Boga.
(na przykład Rzymian 2:4 Lub może lekceważysz Jego ogromną dobroć, cierpliwość i wielkoduszność? Czy nie zdajesz sobie sprawy z tego, że Bóg w swojej dobroci pragnie doprowadzić cię do opamiętania?; 2 Tymoteusza 1:16; Jakuba 5:10).
Cierpliwość nie jest wybuchowa wobec tych, którzy zawodzą. Paweł mówi nam, abyśmy mieli ten boski rodzaj cierpliwości, gdy mamy do czynienia z niezdyscyplinowanymi (próżnymi), zniechęconymi i słabymi. Spotkanie z takimi osobami daje nam okazję do wykazania się pobożną cierpliwością.
(PS.Podczas gdy ὑπομονή jest temperamentem, który nie poddaje się łatwo cierpieniu, μακροθυμία jest powściągliwością, która nie bierze pochopnie odwetu za zło. Jedno jest przeciwne tchórzostwu lub zniechęceniu, drugie gniewowi lub zemście /Przysłów 15:18; Przysłów 16:32/ ... To rozróżnienie, choć ma ogólne zastosowanie, nie jest bezwarunkowe" -Barnes)
Jak zdobyć ten rodzaj cierpliwości? To nie przychodzi naturalnie!
- Musimy więc najpierw spojrzeć na Boga. Mamy Boga, który jest "łaskawy, nieskory do gniewu [makrothumeo] i pełen miłości" (Psalm 103:8). On patrzy na nasze zbuntowane serca, a jednak nam przebacza. Patrzy na nasze powtarzające się porażki, a jednak nie rezygnuje z nas. Patrzy na nasze wątpliwości i niepokoje, a mimo to jest wobec nas łagodny. Jesteśmy wezwani do naśladowania tej cierpliwości.
- Po drugie, musimy prosić Boga o pomoc. Ta nadprzyrodzona cierpliwość jest czymś, co tylko Bóg, przez Swojego Ducha, może wytworzyć w naszym życiu.
Paweł, na przykład, modlił się, aby Kolosanie zostali "wzmocnieni wszelką mocą, (stosownie do Jego chwalebnej potęgi), ku wszelkiej wytrwałości i cierpliwości…" (Kol 1:11).
Każdy z nas potrzebuje kogoś, kto modliłby się tą modlitwą o nas, a także sami musimy modlić się o siebie. Każdy z nas powinien robić to samo dla innych, ponieważ jest to modlitwa, na którą Bóg chętnie odpowiada.
Kiedy Boża moc jest uwalniana w naszym życiu, będziemy w stanie wytrwać, gdy mamy ochotę zrezygnować, to znaczy, możemy okazać cierpliwość, gdy mamy ochotę od razu ją porzucić i natychmiast wybuchnąć gniewem.
Jak zareagujesz na uciążliwości codziennego życia - czekając w kolejce do kasy lub na zielonym świetle, gdy samochód przed tobą nie rusza?
Jak zareagujesz na braci i siostry, którzy bywają marudni, niepewni siebie lub niedołężni?
Niech twoim hasłem przewodnim w takich sytuacjach i wobec takich ludzi będzie po prostu cierpliwość.
Ludzie wokół ciebie niekoniecznie będą pod wrażeniem twojej wiedzy teologicznej, ale z pewnością zauważą twoją niecierpliwość, która komunikuje, że uważasz swój czas i zainteresowania za ważniejsze od innych ludzi.
Ale z drugiej strony zauważą twoją cierpliwość, która mówi im, że cenisz interesy i dobro innych ponad swoje własne (Filipian 2:3) - tak jak czyni to twój niebiański Ojciec.
Bez wątpienia będziesz miał dziś okazję wykazać się boską cierpliwością, gdy będziesz kuszony, by okazać zwyczajną ludzką niecierpliwość.
W takich chwilach doceń ogrom Bożej cierpliwości wobec ciebie, a z pewnością wzrośnie twoja cierpliwość wobec innych.
Kolosan 1:9-12
BWP
Tak też i my od dnia, w którym usłyszeliśmy o tym wszystkim, nie przestajemy modlić się za was, prosząc Boga, abyście mogli poznać dokładnie Jego wolę; abyście posiedli ową mądrość i duchowe zrozumienie konieczne do tego, by postępować w sposób godny Pana; abyście się Mu w pełni podobali; byście wydawali owoce waszych dobrych czynów i stawali się coraz doskonalsi poprzez głębsze poznanie Boga.
A Jego moc pełna chwały niech na was zstąpi w całej obfitości, abyście mogli być zawsze niezachwiani w waszej cierpliwości.
Wy zaś sami, pełni radości, również dziękujcie Ojcu, który pozwolił wam uczestniczyć w dziedzictwie świętych w światłości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz