15 stycznia
Czym się różni ludzka miłość od Boskiej?
(ludzka bywa kapryśna, ułomna, zawodna..)
Psalm 136 „Jego miłość trwa na wieki”
1. Jaka jest prawda dotycząca naszej tożsamości:
Biblijna opowieść to historia o:
Bogu miłości,
nawiedzającym świat przez Syna miłości,
by ustanowić królestwo miłości,
poprzez radykalne poświęcenie w miłości,
przebaczając nam w miłości,
przyciągając nas do Jego rodziny miłości,
a następnie wysłać nas jako swoich ambasadorów miłości..
Cała nadzieja ludzkości leży w tym:
..jest Zbawiciel,
który jest:
odwiecznie stały w odkupywaniu,
przebaczaniu, pojednywaniu,
przemienianiu i uwalnianiu miłości.
Bez tej narracji Biblia, to po prostu książka z mniej lub bardziej ciekawymi opowiastkami i mądrościami, ALE pozbawiona jakiejkolwiek MOCY, do naprawy tego, co uległo zniszczeniu.
2. Ponieważ NIE mamy żadnego doświadczenia z TAKIEGO rodzaju miłością, gdy pojawia się coś nowego - zawsze zaczynamy to interpretować z perspektywy własnych, dotychczasowych doświadczeń.
Ludzka miłość jest ułomna. Ale nie Boża!
Jego miłość jest doskonała i niezachwiana na wieki.
Bóg złożył na nas swoją miłość i już jej nie zabierze.
Życie wydaje ci się trudne? Czujesz się słaby?
Jeżeli taka miłość cię nie pocieszy i nie podźwignie - to.. na co liczysz?
W tym psalmie 26 razy pojawia się stwierdzenie: „Jego miłość trwa na wieki”.
Dlaczego? Dlaczego musisz to wiedzieć dzisiaj?
W jaki sposób Jego wytrwała miłość wspiera cię,
gdy cierpisz,
gdy wątpliwości zaciemniają twój umysł,
gdy grzeszysz,
gdy czujesz się samotny
i gdy jesteś zniechęcony?
Psalm dokonuje przeglądu postępowania Boga ze swoim ludem
i zamienia historię w teologię,
a teologię w uwielbienie.
Jeśli nasze oddawanie czci Bogu nie jest oparte na historii
- czyli na tym, co On uczynił na tym świecie -
to nie ma przesłania teologicznego
a tym samym.. nie ma prawdziwego uwielbienia.
Każdy aspekt historii jest Bożym zrządzeniem.
Refren jest znajomy. Śpiewano go podczas poświęcenia świątyni Salomona (2 Kron. 7: 3, 6),
a także przez śpiewaków króla Jehoszafata, kiedy Judę zaatakowali Moab i Ammon (2 Kron. 20:21).
(Zob. Też 106: 1; 107: 1; 118: 1, 29).
Boski tytuł „Bóg nieba” (w. 26) sugeruje datę po wygnaniu, gdyż „Bóg nieba” był tytułem często używanym w tym okres (Ezd 1: 2; 5: 11-12; 6: 9-10; 7:12, 21, 23; Neh. 1: 4; 2: 4; Dan. 2:18, 19, 44).
Nacisk kładziony jest na dziękczynienie Bogu za to, kim jest i co zrobił dla swojego ludu.
136:1
Wysławiajcie Pana, albowiem jest dobry, [lub: składajcie dziękczynienie]
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
כִּי־ ט֑וֹב כִּ֖י לְעוֹלָ֣ם חַסְדּֽוֹ׃ [ki tow ki lyolam hasdow]
136:2
Wysławiajcie Boga nad bogami! [hodu lelohe haelohim]
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
136:3
Wysławiajcie Pana nad pany,
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
136:4
Tego, który sam czyni wielkie cuda,
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
136:5
Tego, który mądrze niebiosa uczynił,
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
136:6
Tego, który rozpostarł ziemię na wodach,
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
136:7
Tego, który uczynił wielkie światła,
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
136:8
Słońce, aby panowało we dnie,
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
136:9
Księżyc i gwiazdy, aby panowały w nocy,
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
136:10
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
136:11
Wyprowadził Izraela spośród nich,
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
136:12
Mocną ręką i podniesionym ramieniem,
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
136:13
On rozdzielił Morze Czerwone na części,
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
136:14
I przeprowadził Izraela środkiem jego,
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
136:15
Wrzucił faraona i wojsko jego w Morze Czerwone,
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
136:16
Prowadził lud swój przez pustynię,
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
136:17
Pobił królów wielkich,
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
136:18
Zabił potężnych królów,
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
136:19
Sychona, króla Amorejczyków,
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
136:20
I Oga, króla Baszanu,
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
136:21
Dał im ziemię w dziedzictwo,
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
136:22
W dziedzictwo Izraelowi, słudze swemu,
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
136:23
W poniżeniu naszym pamiętał o nas,
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
136:24
Wybawił nas od nieprzyjaciół naszych,
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
136:25
Daje pokarm wszelkiemu ciału,
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
136:26
Wysławiajcie Boga niebios,
Albowiem na wieki trwa łaska jego!
Końcowa zachęta zawiera wyjątkowy tytuł Boga: Wysławiajcie Boga nieba.
Podkreśla Jego suwerenność i było to ulubione określenie społeczności, która wróciła z wygnania do Babilonu
(2 Kronik 36:23; Ezdrasza 2: 1; Ezdrasza 5: 11-12; Ezdrasza 6: 9-10; Ezdrasza 7:12; Ezdrasza 7:21; Ezdrasza 7 : 23 [dwukrotnie]; Nehemiasza 1: 4-5; Nehemiasza 2: 4; Nehemiasza 2:20; Daniela 2: 18-19; Daniela 2:28; Daniela 2:37; Daniela 2:44).
Występowanie tego tytułu w tym miejscu sugeruje pochodzenie tego Psalmu z okresu po wygnaniu, chociaż w pismach sprzed wygnania występuje ono trzykrotnie (Rdz 24: 3; Rdz 24: 7; Jon 1: 9).
Lud Boży powinien publicznie Go chwalić,
przeglądając Jego wielkie czyny,
które dowodzą Jego lojalnej miłości do nich.
Powinno to być częścią ich zbiorowego uwielbienia.
w.1,2,3 i 26 Wysławiajcie ...
I. Dziękowanie: II. Wyznanie: w sensie podniesienia rąk.
KJV (32): dziękczynienie, pochwała, podziękowania, wyznanie - Strongs: H8426 (תּוֹדָה)
Piktogram i przedstawia dłoń i drzwi, które umożliwiają wchodzenie i wychodzenie z namiotu.
W połączeniu oznaczają „ruchy ręką”.
Ręka jest częścią ciała, która umożliwia człowiekowi wykonywanie wielu prac.
(2) dziękować, chwalić, celebrować,
ponieważ dziękczynienie i uwielbienie w sposób naturalny następują po uznaniu lub wyznaniu otrzymanych dobrodziejstw;
po którym następuje acc. Rodzaju 29:35, 49: 8 Psalm 7:18 30:13
i לְ pers. Psalmy 75: 2; 1 Kronik 29:13; Ezdrasza 3:11.
הוֹדָה שֵׁם יְיָ chwalić imię Jehowy, 1 Król. 8:33 Ps. 54: 8
לְשֵׁם יְיָ id., Psalmy 106: 47, 122: 4.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz