Czy cichość i łagodność to cnota frajerów?

Przesunięcie w kulturze od charakteru
do charakterystycznego wizerunku,
czy zachowania, sięga granic próżności a pycha stała się zaletą.

Jak doszło do porzucenia cnoty cichości? Czy cisi naprawdę posiądą ziemię?! Co to w ogóle jest pokora?

Pycha, (buta, arogancja) w kulturze,  została przekuta na cnotę.

Silni, piękni, potężni, inteligentni i uprzywilejowani wykorzystują każdą okazję, aby ustawić SWOJE z przodu.

Politycy – manifestują dumę w przemówieniach i debatach;

artyści – obnoszą się dumnie ze swoimi występami i sposobem życia;

profesorzy – uczą dumy, kiedy wywyższają samoocenę i robią z każdego dziecka zwycięzcę (bez względu czy na to zasługuje, czy nie);

oraz ikony sportu – umacniają dumę, jako drogę do wielkości.

Prawdopodobnie najmniej podziwianą cechą jest pokora.

A przecież najwspanialszy człowiek, jaki kiedykolwiek żył był.. 

„cichy i pokornego (łagodnego) serca” (Mateusza 11:29).

Jezus stał się namacalnym przykładem pokory w czasie swojego pierwszego przyjścia.

Ci, którzy za Nim idą również wykazują się pokorą i łagodnością, czyli życiem wypełnionym owocem Ducha Świętego Boga (Galacjan 5:22).

„Łagodność” to pokorna postawa, która wyraża się w cierpliwym znoszeniu przykrości.

„Delikatność” będzie właściwym synonimem. Oznacza wyrozumiałość i cierpliwość.

Łagodnym usposobieniem cechuje się zwierzę, które nie wierzga.

Łagodność nie jest słabością; łagodność to moc pod kontrolą.

Salomon, autor Przysłów mówi:

„Lepszy cierpliwy niż skory do bohaterskich czynów,

lepszy panujący nad sobą niż ten, który zdobywa miasta.  (Przysłów 16:32).

Natomiast osoba, która nie jest delikatna, która jest nieopanowana zestawiona jest z..

..Miastem odkrytym, bez murów..” (Przysłów 25:28).

Łagodność zawsze wykorzystuje swoje zasoby odpowiednio, w przeciwieństwie do emocji pozbawionych kontroli, które tak często są destrukcyjne i nie powinny mieć miejsca w życiu osoby wierzącej.

Łagodności nie można utożsamiać z tchórzostwem, brakiem przekonania lub zwykłą ludzką uprzejmością.

Jest to cnota, która czerpie odwagę, siłę, przekonanie i dobrą dyspozycję z Boga, a nie z egocentrycznych zasobów ludzkich.

Łagodność charakteryzuje Jezusa Chrystusa.

Zawsze bronił chwały Bożej a ostatecznie złożył samego siebie w ofierze za innych (patrz 1 Piotra 2: 21-23). Jezus nie odgryzał się, gdy był krytykowany, oczerniany, albo potraktowany niesprawiedliwie, ale odpowiadał trafnie i mocno, kiedy cześć Boga była profanowana albo też jego prawda była wypaczana lub zaniedbywana.

Oczyszczał świątynię siłą (Mateusza 21:12-17; Jana 2:14-15), wielokrotnie i odważnie potępiał obłudę żydowskich przywódców religijnych (Mateusza 23:13-36; Marka 12:13-40 ; Jana 8:12-59; 9:39-41).

Jednakże, gdy nadeszła godzina Jego cierpienia Jezus poddał się woli Ojca i zniósł poniżanie i mordercze intencje obłudnych przywódców.

Cechowała go łagodność do samego końca.

„Choć z niego drwili, nie złorzeczył w odpowiedzi; 

gdy cierpiał, nie wypowiedział żadnych gróźb, ale nieustannie powierzał siebie Temu, który sądzi sprawiedliwie”(1 Piotra 2:23).

Podobnie jak Chrystus, łagodna osoba nie broni siebie (patrz 1 Piotra 2:21).

Jest tak dlatego, że „umarł dla siebie samego” i dlatego nie martwi się o zniewagi, straty materialne, a nawet uszkodzenie ciała.

Wierzący, którego cechuje łagodność wie, że sam w sobie nie zasługuje na obronę, i że w dłuższej perspektywie, wszystko, co posiada nie jest warte walki.

W tym sensie, łagodność jest przeciwieństwem przemocy i zemsty.

Dla niektórych, łagodność prowadzi do cierpienia. 

„..Ze względu was jesteśmy uśmiercani przez cały dzień; 

zostaliśmy uznani za owce przeznaczone na rzeź” (Rzymian 8:36).

Na czym zatem polega triumf łagodności, nawet w cierpieniu? 

„ Lecz mimo tego wszystkiego odnosimy wyraźne zwycięstwo — dzięki Temu, który nas ukochał”. (Rzymian 8:37 NP)

Łagodność – to ścieżka godna polecenia. Może nie doprowadzi cię na występ Idola, czy do jakiś politycznych korzyści i przywilejów, ale doprowadzi cię do szczęścia absolutnego. 

Jeśli ktoś deklaruje, że wierzy w Boga, obietnica Jezusa powinna być nie tylko ewentualną wskazówką, ale zasadą życia:

..szczęśliwi pokorni (łagodni) – to właśnie oni staną się najbogatszymi posiadaczami, to im przypadnie w udziale to, co najlepsze..