R.C.Sproul | Sąd przed wielkim białym tronem Obj.20:7-15

 

Objawienia 20

11 Następnie zobaczyłem wielki biały tron i Tego, który na nim zasiada. 

Niebo i ziemia chciały uciec sprzed Jego oblicza, ale nie znalazły miejsca, w którym mogłyby się przed Nim ukryć. 12 Wtedy ujrzałem umarłych—wielkich i małych, stojących przed tronem. 

I otwarto księgi, wśród których była również księga życia. 

Wszyscy umarli zostali osądzeni zgodnie z ich czynami, zapisanymi w księgach. 

13 Morze, ziemia i świat zmarłych oddały swoich umarłych 

i wszyscy oni zostali osądzeni zgodnie z ich czynami. 

14-15 Wówczas śmierć i świat zmarłych zostały wrzucone do ognistego jeziora. 

Trafili tam również wszyscy ci, którzy nie byli zapisani w księdze życia. 

Ogniste jezioro jest drugą śmiercią.

W 20 rozdziale Księgi Objawienia otrzymujemy przegląd historii od zwycięstwa Chrystusa nad szatanem na krzyżu aż do ostatecznego sądu. Kiedy Jezus wkracza do swojego królestwa, szatan zostaje związany i przez cały okres istnienia Kościoła nie ma swobody, by zwodzić narody i utrudniać szerzenie Słowa Bożego, tak jak to robił w okresie starego przymierza. W okresie nowego przymierza Kościół, a zwłaszcza święci, którzy odeszli, rządzą i panują wraz z Chrystusem, który realizuje swój plan (wersety 1–6). Pod koniec tego wieku szatan zostanie uwolniony z więzów i po raz ostatni zgromadzi niewierzących przeciwko Chrystusowi i Jego Kościołowi. Jednak diabeł poniesie porażkę i zostanie wrzucony do jeziora ognia, gdzie będzie cierpiał wieczny sąd (wersety 7–10).

Dzisiejszy fragment opisuje ostateczny sąd, który nastąpi pod koniec, kiedy Jezus powróci, aby ocalić swój lud i zniszczyć diabła. Jan widzi wielki biały tron, na którym zasiada Bóg (werset 11). Kolor biały często symbolizuje czystość i sprawiedliwość w Księdze Objawienia (7:9–12), więc biel tronu prawdopodobnie oznacza sprawiedliwość nadchodzącego sądu. Niektórzy komentatorzy uważają, że biały tron może również nawiązywać do białych szat i włosów Przedwiecznego w Księdze Daniela 7:9. Jeśli tak jest, biały tron wskazuje również na mądrość Bożego sądu. Oczywiście, nawet jeśli kolor tronu nie podkreśla mądrości Pana, wiemy, że Jego ostateczny sąd będzie zgodny z Jego doskonałą mądrością (Rz 16:27 Jedynemu Bogu, który jest pełnią mądrości, niech będzie wieczna chwała, przez Jezusa Chrystusa—naszego Pana. Amen!).

Wszyscy ludzie staną przed tronem, w tym ci, których wyda morze, śmierć i piekło (Obj. 20:11–13). Wskazuje to na zmartwychwstanie nawet niewierzących. Zgodnie z tym tekstem zmartwychwstałych osądza się według ich uczynków i według Księgi Życia (wersety 12, 15). Pismo Święte naucza, że nastąpi sąd nad naszymi uczynkami i że nasza służba dla Chrystusa zostanie wynagrodzona (1 Kor 3:10–15). Należy jednak zauważyć, że czynnikiem decydującym o obecności danej osoby w niebie lub piekle nie są uczynki, ale to, czy jej imię znajduje się w Księdze Życia (Obj. 20:15). Musi tak być, ponieważ wiemy, że nie zasługujemy na życie wieczne, nie posiadamy go ani nie dziedziczymy poprzez nasze uczynki, ale wyłącznie poprzez wiarę w Chrystusa (Ef. 2:8–10).

Każdy, którego imienia nie ma w Księdze Życia, zostanie wrzucony do jeziora ognia wraz ze Śmiercią i Hadesem, smokiem (szatanem) oraz bestiami z lądu i morza (Obj. 20:10, 14–15). Żadne zło nie uniknie wiecznej kary.

Coram Deo

Pismo Święte wielokrotnie uczy nas, że życie wieczne można osiągnąć wyłącznie poprzez wiarę w osobę i dzieło Chrystusa, ale konkretne nagrody, które otrzymamy w życiu przyszłym, różnią się w zależności od naszych uczynków. Nasze uczynki w żadnym wypadku nie zapewniają nam miejsca w niebie, ale w niebie Bóg nagradza nasze uczynki, a im większe są nasze uczynki, tym większa jest nasza nagroda w chwale.

Do dalszego studiowania

DANIELA 7:10–12 snp

10 Rzeka ognia wypływała sprzed Niego!

Służyło Mu tysiąc tysięcy, stało przed Nim dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy!

Sąd zajął miejsce i rozwinięto zwoje.

11 Moją uwagę przykuł dźwięk wyniosłych słów, które wypowiadał róg. 

W końcu zobaczyłem, że bestię zabito, a jej ciało zniszczono; 

rzucono je w ogień, na spalenie. 

12 Pozostałym bestiom też odebrano władzę, 

lecz przedłużono im życie do wyznaczonego okresu i ustalonego czasu.

DANIELA 12:2 

I obudzi się wielu ze śpiących w prochu ziemi — jedni do życia wiecznego, a drudzy na zniewagi i wieczne odrzucenie (..na hańbę i wieczne potępienie.). 

Sofoniasza 1:7–18 bwp

 (7)  Zamilczcie przed obliczem Pana i Boga! Bliski jest bowiem dzień Pana, Pan także przygotował ofiarę, a gości zaproszonych już na śmierć przeznaczył. (8)  W dniu zaś ofiary pańskiej policzę się z możnowładcami i z królewskimi synami, i ze wszystkimi, którzy noszą cudzoziemskie szaty. (9)  W dniu tym rozprawię się z każdym, kto dumnie przekracza swe progi, a dom swego Pana napełnia kłamstwem i przemocą. (10)  W dniu owym wyrocznia Pana rozlegnie się od Bramy Rybnej krzyk wielki, zaś od Miasta Nowego głośne narzekanie i huk potężny sponad pagórków. (11)  Płaczcie i wy, mieszkańcy Moździerza, gdyż cały ten lud kramarzy będzie wyniszczony. Zagłada spotka wszystkich wymieniaczy pieniędzy. (12)  W dniu owym Jeruzalem przeszukam ze światłem i policzę się z wszystkimi władcami, z tymi wszystkimi, co się popaśli na swych drożdżach i pocieszają się, że Pan nie ześle na nich ni dobra, ni zła. (13)  Dlatego zabrane im będą wszystkie ich bogactwa i spustoszone zostaną ich domy. Będą sobie budować domy, lecz nigdy w nich nie zamieszkają. Winnice też będą zakładać ale wina się z nich nie napiją. (14)  Bliski jest już dzień Pański, ów dzień przemocy pełen, bliski jest i szybko nadchodzi. Posłuchaj, gorzki jest dzień Pański! tak wołał będzie wtedy nawet mężny wojownik. (15)  Będzie ów dzień dniem gniewu, ucisku i utrapienia, dniem spustoszenia i ruiny oraz dniem mroków i ciemności, dniem obłoków ponurych i czarnej nocy, (16)  dniem głosu trąby i wojennych krzyków zarówno w miastach warownych, jak i na strażniczych wieżach. (17)  I tak ciagłym strachem udręczę ludzi, że będą się błąkać dokoła jak ślepi, bo bardzo przeciw Panu zgrzeszyli. Krwi ich będzie pełno wszędzie jakby kurzu, a trupy ich porozrzucane jak nawóz. (18)  I nie uratuje was ani wasze srebro, ani złoto, gdy przyjdzie ów dzień gniewu Pańskiego. Ogień Jego zapalczywości całą ziemię strawi. Bo taki koniec przeznaczył mieszkańcom całej ziemi, koniec zaiste pełen zgrozy!

Łukasza 16:19–31 bwp

 (19)  Był kiedyś pewien bogaty człowiek. Ubierał się w purpurę i bisior i ucztował hucznie każdego dnia. (20)  A przed bramą jego [domu] leżał biedak, imieniem Łazarz, cały pokryty wrzodami. (21)  Jakże chętnie posiliłby się on choćby okruchami ze stołu bogacza! Lecz tylko psy przychodziły i lizały jego rany. 

(22)  I oto umarł żebrak. Wtedy pojawili się aniołowie i zanieśli go na łono Abrahama. 

Potem umarł także bogacz i został pochowany. 

(23)  A znajdując się w Otchłani i cierpiąc bardzo, podniósł oczy, zobaczył w oddali Abrahama i Łazarza na jego łonie. (24)  I zawołał: Ojcze Abrahamie, zlituj się nade mną i przyślij Łazarza, żeby choć umoczył koniec swojego palca w wodzie i zwilżył mi język, bo strasznie cierpię w tym ogniu. 

(25)  Abraham zaś powiedział: Synu, przypomnij sobie, jakie to wielkie dobra otrzymałeś za życia swego, podczas gdy Łazarz doznawał równie wielkiej nędzy. Teraz jest na odwrót: on doznaje pociechy, a ty cierpisz męki. (26)  Istnieje przy tym ogromna przepaść między nami i wami, tak że ci, którzy chcieliby stąd przejść do was nie mogą, ani stamtąd nikt nie może tu przybyć. 

(27)  Wtedy tamten powiedział: Proszę cię tedy, ojcze, poślij go do domu mojego ojca, (28)  gdzie mam pięciu braci. Niech ich przestrzeże, żeby i oni nie dostali się przypadkiem na to miejsce męki. 

(29)  Lecz Abraham odrzekł: Mają przecież Mojżesza i Proroków! Niech ich słuchają. 

(30)  A on na to: Nie, ojcze Abrahamie! Gdyby ktoś z umarłych poszedł do nich, to by pokutowali. 

(31)  Lecz on rzekł: Jeżeli nie słuchają Mojżesza i Proroków, to nawet przez kogoś powstałego z martwych nie dadzą się przekonać.

________________________

Komentarz G. K. Beale do Objawienia 20:11-15

G. K. Beale - interpretuje fragment Objawienia 20:11-15 jako kulminację eschatologicznego sądu ostatecznego. Ten fragment nie opisuje więc nowej, przyszłej fazy historii, ale finałowy etap Bożego planu zbawienia, gdzie Chrystus jako Sędzia ostatecznie pokonuje śmierć i zło, oddzielając sprawiedliwych od niegodziwych.

Kluczowe elementy

1. **W. 11: Wielki biały tron i zniknięcie nieba i ziemi**  

   Beale widzi w "wielkim białym tronie" symbol suwerennej władzy Boga i Baranka (por. Obj 4–5; Dn 7:9-10).

 "Biały" tron podkreśla czystość i świętość sądu (por. Dn 7:9, gdzie tron jest "jak ogień"). 

Ziemia i niebo "uciekają" przed obliczem Tego, który siedzi na tronie – to aluzja do Iz 34:4 i Ps 102:26-27, symbolizująca całkowite oczyszczenie stworzenia z grzechu. 

Beale argumentuje, że nie chodzi tu o dosłowne unicestwienie, lecz o rekapiulację destrukcji Babilonu (Obj 18) i ostateczne "nowe stworzenie" (Obj 21:1). To nie chronologiczna sekwencja po millennium (Obj 20:1-10), ale wizja finału, gdzie stare porządki ustępują nowym (por. 2 P 3:10-13).

2. **W. 12-13: Sąd przed tronem i księgi**  

„Morze, Śmierć i Hades oddają umarłych”

Fraza „morze, Śmierć i Hades oddały umarłych” ma charakter symboliczny i teologiczny, a nie dosłowny. Chodzi o to, że morze, Śmierć i Hades „oddają” (przekazują, zwracają) wszystkich zmarłych, którzy znajdują się w ich „władzy”, na sąd Boży. To „oddanie” jest symbolicznym aktem, który pokazuje, że nawet siły chaosu (morze) i śmierci (Śmierć i Hades) nie mają mocy, by zatrzymać umarłych przed stawieniem się na sąd. Przyjrzyjmy się bliżej:

• Morze: W biblijnej symbolice morze często oznacza chaos, nieokiełznane siły zła lub miejsce śmierci (por. Obj 13:1, gdzie Bestia wychodzi z morza; Iz 57:20). Beale zauważa, że „morze” reprezentuje tych, którzy zginęli w katastrofach, np. w potopach, burzach czy bitwach morskich. „Oddanie umarłych” przez morze oznacza, że nawet ci, którzy zginęli w chaotycznych okolicznościach, nie są poza zasięgiem Bożego sądu.

• Śmierć i Hades: Śmierć (gr. thanatos) i Hades (gr. haidēs, odpowiednik hebrajskiego Szeolu) są uosobionymi siłami, które w starożytnej kosmologii reprezentują krainę umarłych lub stan pośmiertny. Beale łączy to z Obj 6:8, gdzie Śmierć i Hades są przedstawione jako jeźdźcy apokaliptyczni. „Oddanie umarłych” przez Śmierć i Hades oznacza, że wszyscy, którzy zmarli (wierzący i niewierzący), zostają wskrzeszeni, by stanąć przed tronem.

• Uniwersalność sądu: Beale podkreśla, że zwrot „morze, Śmierć i Hades oddały umarłych” wskazuje na absolutną suwerenność Boga nad wszystkimi sferami istnienia. Nikt nie może „ukryć się” przed sądem – ani w chaosie morza, ani w grobie, ani w krainie umarłych. To echo starotestamentowych proroctw o zmartwychwstaniu (np. Iz 26:19; Ez 37:1-14), gdzie Bóg przywraca życie, by osądzić.

Iz 26:19: „Ożyją Twoi umarli, zmartwychwstaną ich trupy, obudzą się i krzykną z radości mieszkańcy prochu”. 

Beale widzi tu paralelę do wskrzeszenia umarłych na sąd.

Ez 37:1-14: Wizja doliny suchych kości, gdzie Bóg przywraca życie Izraelowi, jest prototypem zmartwychwstania w Objawieniu. 

Beale podkreśla, że Bóg ma moc wskrzesić wszystkich, bez względu na to, gdzie „przebywali” po śmierci.

Dn 12:2: „Wielu z tych, którzy śpią w prochu ziemi, ocucą się: jedni do życia wiecznego, a drudzy na hańbę i wieczne potępienie”. 

To kluczowe tło dla idei sądu nad wierzącymi i niewierzącymi.

3. **W. 14-15: Druga śmierć i jezioro ognia**  

   Śmierć i Hades są "wrzucone do jeziora ognia" – to symbol ostatecznego pokonania zła (por. 1 Kor 15:26; "ostatni wróg – śmierć"). 

"Druga śmierć" to wieczne oddzielenie od Boga. Rekapitulacja siódmej plagi (Obj 16:17-21) i upadku Babilonu. 

Beale podkreśla, że jezioro ognia to nie tylko kara, ale sprawiedliwa odpłata za bałwochwalstwo i prześladowanie świętych (por. Iz 66:24; Dn 12:2). 

W. 15 podsumowuje: brak imienia w Księdze Żywota oznacza wieczną karę – kontrast z wierzącymi, którzy unikają "drugiej śmierci" (Obj 2:11; 20:6). 

Beale łączy to z teologią krzyża: cierpienie świętych jest znakiem ich zwycięstwa w Chrystusie, a sąd potwierdza Bożą sprawiedliwość.

Teologiczne implikacje według Beale'a:

- **Rekapitulacja, nie chronologia**: 

Obj 20:11-15 nie następuje po millennium, lecz pogłębia wizję z Obj 19–20:1-10. 

Millennium (Obj 20:1-6) symbolizuje obecny wiek kościoła, a sąd to finał, gdzie Chrystus panuje, aż pokona wszystkich wrogów (1 Kor 15:25).

- **Praktyczne zastosowanie**: Beale zachęca do refleksji nad suwerennością Boga w cierpieniu – sąd przypomina, że zło nie zwycięży, a wierzący mają nadzieję w "Księdze Żywota". Zachęca do wytrwałości w wierze, bo "cierpienie chrześcijan jest znakiem ich zwycięstwa nad szatanem przez krzyż".