R.C.Sproul | Pierwsze zmartwychwstanie i druga śmierć Obj.20:4-6

 

BW, Obj 20:4-6

I widziałem trony, i usiedli na nich ci, którym dano prawo sądu; widziałem też dusze tych, którzy zostali ścięci za to, że składali świadectwo o Jezusie i głosili Słowo Boże, oraz tych, którzy nie oddali pokłonu zwierzęciu ani posągowi jego i nie przyjęli znamienia na czoło i na rękę swoją. 

Ci ożyli i panowali z Chrystusem przez tysiąc lat. Inni umarli nie ożyli, aż się dopełniło tysiąc lat. 

To jest pierwsze zmartwychwstanie. Błogosławiony i święty ten, który ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu; nad nimi druga śmierć nie ma mocy, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i panować z nim będą przez tysiąc lat.

PSZ, Ap 20:4-6

Zobaczyłem także trony, a ci, którzy na nich zasiadali, otrzymali prawo sądzenia. I ujrzałem dusze ludzi, którzy zostali ścięci za to, że opowiadali innym o Jezusie i głosili słowo Boże, oraz za to, że nie oddali czci bestii ani jej posągowi i odmówili przyjęcia jej znaku na czoło lub rękę. 

Teraz ożyli i przez tysiąc lat królowali z Chrystusem. 

To jest pierwsze zmartwychwstanie, pozostali zmarli ożyją bowiem dopiero po upływie tysiąca lat. Szczęśliwi i święci są ci, którzy będą mieli udział w tym pierwszym zmartwychwstaniu. Ludzie ci nie umrą już po raz drugi i jako kapłani Boga i Chrystusa będą z Nim panować przez tysiąc lat.

SNP'18, Obj 20:4-6

Następnie mój wzrok padł na trony. Zasiedli na nich ci, którym powierzono sąd. I zobaczyłem dusze ściętych z powodu świadectwa Jezusa oraz z powodu Słowa Boga — tych, którzy nie pokłonili się bestii ani jej podobiźnie i nie przyjęli znamienia na swe czoło lub rękę. 

Ożyli oni i panowali z Chrystusem przez tysiąc lat. Pozostali umarli ożyli dopiero po tym tysiącletnim okresie. 

To jest pierwsze zmartwychwstanie. Szczęśliwi i święci ci, którzy mają w nim udział. Druga śmierć nie ma nad nimi władzy. Będą oni kapłanami Boga i Chrystusa — a panować z Nim będą tysiąc lat.

Charakter tysiącletniego królestwa opisanego w Apokalipsie św. Jana 20:1–10 nie został nigdy zdefiniowany w wielkich wyznaniach ekumenicznych, takich jak Credo Nicejskie czy główne wyznania protestanckie. 

Teologowie i pastorzy, którzy napisali te wyznania wiary, cenione przez Kościół od wieków, nie uważali za konieczne zajmowanie się kwestią, czy tysiąclecie trwa dosłownie tysiąc lat, czy następuje przed powrotem Chrystusa, czy po nim, ani innymi kwestiami dotyczącymi tysiąclecia, które są dziś przedmiotem dyskusji. 

Decyzja, by nie uczynić tysiąclecia elementem nauczania wyznaniowego, wskazuje, że nie powinniśmy traktować sporów dotyczących tysiąclecia jako przyczyny podziałów. Wszyscy powinniśmy z pokorą podchodzić do naszego stanowiska w sprawie tysiąclecia.

Nie oznacza to jednak, że pogląd na temat tysiąclecia nie ma znaczenia. 

Biblia opisuje tysiącletni okres, w którym szatan zostaje związany, a Jezus panuje (Obj. 20:1–10), więc powinniśmy zajmować takie stanowisko w sprawie tysiąclecia. 

Na podstawie dotychczasowej analizy Objawienia 20 wydaje się, że stanowisko przedtysiącletnie (premilenijne), zgodnie z którym Chrystus po powrocie będzie panował na ziemi przez tysiąc lat, jest mniej prawdopodobne niż stanowisko większości chrześcijan w całej historii Kościoła. Stanowisko to głosi, że tysiąclecie nastąpi przed powrotem Jezusa, równocześnie z erą Kościoła. 

Może to też oznaczać, że świat będzie kształtowany przez nauczanie chrześcijańskie i nastąpi długi okres pokoju przed powrotem Chrystusa (postmilenializm). 

Lub też, że cały okres od wniebowstąpienia Chrystusa do Jego powrotu będzie charakteryzować się serią wzlotów i upadków dla Kościoła i nie będzie światowego pokoju i dobrobytu przed powrotem Jezusa (amilenializm). 

Wiemy jednak na pewno, że Chrystus obecnie zasiada na swoim tronie, a historia toczy się zgodnie z Jego doskonałym planem.

Nasz Pan nie panuje sam; obok Niego siedzą „dusze tych, którzy zostali ścięci za świadectwo o Jezusie”. Ci mężczyźni i kobiety uczestniczą w pierwszym zmartwychwstaniu (wersety 4–6). Skoro Jan widzi „dusze”, oznacza to zmartwychwstanie duchowe, a nie cielesne, które nastąpi po powrocie Jezusa. Niemal na pewno są to osoby, które umarły w wierze, a przede wszystkim męczennicy za wyznanie chrześcijańskie. Kiedy wierzący idą do Pana, panują razem z Nim.

Ci, którzy wezmą udział w pierwszym zmartwychwstaniu, nie będą podlegać mocy „drugiej śmierci” (werset 6), czyli wiecznego sądu w jeziorze ognia (werset 14). Wierzący, którzy umrą przed powrotem Chrystusa, pójdą do nieba, aby wraz z Nim królować i będą żyć wiecznie.

Coram Deo

Jak zauważa Augustyn z Hippony w swoim dziele „O państwie Bożym”, nawet chrześcijanie, którzy jeszcze nie odeszli do Pana, uczestniczą w obecnym niebiańskim panowaniu Chrystusa (zob. Ef 2:6). Być może nie zawsze czujemy, że rządzimy i panujemy, ale nasze odczucia nie determinują rzeczywistości. Nie musimy obawiać się tego, co inni mogą nam zrobić, ponieważ teraz panujemy wraz z Chrystusem (Kol 3,6) i będziemy to robić na zawsze.

Do dalszego studiowania

PSALM 47 eku

1 Przewodnikowi chóru. Synów Koracha. Psalm. 

2 Klaszczcie w dłonie wszystkie narody, 

wznoście do Boga radosne okrzyki, 

3 bo PAN Najwyższy, który budzi trwogę, 

jest wielkim Królem całej ziemi. 

4 On podbił dla nas narody 

i ludy do stóp nam rzucił. 

5 Wybrał nam nasze dziedzictwo, 

chlubę Jakuba, którego ukochał. 

6 Wstępuje Bóg wśród okrzyków radości, 

PAN przy graniu trąby. 

7 Śpiewajcie Bogu, śpiewajcie, 

śpiewajcie naszemu Królowi, śpiewajcie, 

8 gdyż Bóg jest Królem całej ziemi 

– śpiewajcie pieśń pochwalną! 

9 Bóg króluje nad narodami, 

Bóg zasiada na swoim świętym tronie. 

10 Zgromadzili się książęta narodów, 

lud Boga Abrahama,

bo Bogu podlegają wszyscy możni ziemi,

– On jest bardzo wywyższony.

Łukasza  23:39–43 EKU

Jeden z powieszonych złoczyńców urągał Mu i mówił: Czy nie Ty jesteś Mesjaszem? Ocal siebie samego i nas. W odpowiedzi drugi skarcił go i powiedział: Czy ty się Boga nie boisz? Ponosisz przecież tę samą karę. My co prawda sprawiedliwie otrzymujemy to, na co zasłużyliśmy, Ten zaś nic złego nie uczynił. I dodał: Jezu, pamiętaj o mnie, gdy wejdziesz do Twojego Królestwa. Odpowiedział mu: Zapewniam cię, dziś będziesz ze Mną w raju.

Filipian 1:21–24 PSZ

Życie oznacza bowiem dla mnie służbę Chrystusowi, a śmierć—to czysty zysk! Jeśli więc mam pozostać przy życiu, to nadal będę Mu służył. Ale nie wiem, co wybrać, pragnę bowiem zarówno śmierci, jak i życia. Gdybym zakończył życie, to znalazłbym się już z Jezusem—a to jest coś, o czym marzę. Gdybym jednak pozostał przy życiu, to mógłbym jeszcze zrobić dla was wiele dobrego.

Kolosan 3:1–4 eku

1 Jeśli więc razem z Chrystusem zostaliście wskrzeszeni, szukajcie tego, co w górze, gdzie Chrystus zasiada po prawicy Boga. 2 Myślcie też o tym, co w górze, a nie o tym, co ziemskie. 3 Umarliście bowiem i wa­sze życie jest razem z Chrystusem ukryte w Bogu. 4 A kiedy ukaże się Chrystus, który jest waszym życiem, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale.

____________________________________

Komentarz G. K. Beale’a do Objawienia 20:4-6

G. K. Beale - widzi ten fragment jako symboliczny opis duchowego panowania Chrystusa i Jego ludu, które trwa już od zmartwychwstania Jezusa i będzie kontynuowane aż do powrotu Chrystusa. 

Nie traktuje tysiąclecia (χίλια ἔτη) dosłownie jako przyszłego okresu 1000 lat, lecz jako figuratywny okres “pełni” (podobnie jak w Psalmach czy 2Piotra 3:8 2 Piotr 3:8: Niech to jedno, umiłowani, nie uchodzi uwagi waszej, że u Pana jeden dzień jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień.), symbolizujący całość ery kościelnej.

Kluczowe elementy komentarza Beale’a:

1. Kontekst strukturalny i rekapiulacja:
   
   

Obj 20:1-10 jest częścią szerszej rekapiulacji (powtórzenia) wydarzeń z Obj 12–19, ukazujących duchową walkę między Bogiem a szatanem. 

Werset 4-6 kontynuuje wizję z Obj 19:11-21 (powrót Chrystusa i pokonanie bestii), ale w symbolicznej formie. 

Tysiąclecie nie jest chronologicznym okresem po bitwie z bestią, lecz duchowym “królestwem” już obecnym.

Aluzje do Starego Testamentu (np. Daniel 7:9-14, 12:2; Ezechiel 37) wskazują, że trony symbolizują boski sąd i władzę, a nie literalne krzesła w przyszłości.

2. Werset 4: Dusze męczenników i ich panowanie:
   
   

“Zobaczyłem trony, a [na nich] siedzących, którym dano autorytet sądzenia” – Beale interpretuje to jako wizję zmartwychwstania duchowego wierzących (por. Ef 2:6: “wraz z Nim wskrzeszeni i wraz z Nim posadzeni w miejscach niebieskich”). 

“Siedzących..” to wszyscy wierzący, nie tylko męczennicy, którzy “wskrzeszeni” (ἔζησαν) uczestniczą w niebiańskim panowaniu z Chrystusem (por. Obj 3:21).

“Dusze ściętych z powodu świadectwa Jezusa” – To konkretnie męczennicy (jak w Obj 6:9-11), którzy odmówili kultu bestii. 

Ich “pierwsze zmartwychwstanie” to duchowe ożywienie przez wiarę, kontrastujące z “drugą śmiercią” (w. 6, 14). 

Beale podkreśla, że nie chodzi o cielesne zmartwychwstanie, lecz o wejście w nowe życie w Chrystusie już teraz.

3. Werset 5-6: Pierwsze zmartwychwstanie i błogosławieństwo:
   
   

“Pozostali umarli nie ożyli, aż się dopełniło tysiąc lat” – “Pozostali” to niewierzący, którzy nie doświadczają duchowego zmartwychwstania; ich “śmierć” trwa aż do ostatecznego sądu. 

Tysiąclecie symbolizuje pełnię czasów między pierwszym a drugim przyjściem Chrystusa.

“Błogosławiony i święty ten, kto ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu” – Beale widzi tu kapłańskie i królewskie powołanie wierzących (por. Wj 19:6; Obj 1:6, 5:10). 

Nad nimi “druga śmierć nie ma władzy”, co oznacza ochronę przed wiecznym potępieniem. 

To zachęta dla prześladowanych chrześcijan: ich śmierć nie jest końcem, lecz wejściem w panowanie z Bogiem.

Teologiczne implikacje według Beale’a:

Już i jeszcze nie: Millennium zaczęło się przy wniebowstąpieniu Chrystusa (Obj 12:5-10), gdy szatan został “związany” (w. 2-3) – nie całkowicie, ale na tyle, by nie zwodził narodów w pełni (por. Mt 12:29). Pełne uwolnienie następuje po tysiącleciu (w. 7-10), co rekapiuluje ostateczną klęskę szatana w Obj 20:10 i 21–22.

____________

Premilenialiści, którzy wierzą w literalne, przyszłe tysiącletnie królestwo Chrystusa na ziemi po Jego powrocie (Obj 20:1-6), często krytykują amilenialistów, takich jak G. K. Beale, za ich symboliczne lub duchowe podejście do tego fragmentu. Oto główne zarzuty premilenialistów wobec amilenialistów:

1. Niedosłowne traktowanie Objawienia 20:
   
   

Premilenialiści zarzucają amilenialistom, że ignorują dosłowny sens “tysiąca lat” (χίλια ἔτη), interpretując je jako symboliczny okres ery kościelnej. Twierdzą, że liczba 1000 w tekście wskazuje na konkretny, przyszły okres historyczny, a nie na alegoryczne przedstawienie obecnego czasu.

Krytycy, jak np. John F. Walvoord czy George Eldon Ladd, argumentują, że amilenialne podejście “uduchawia” proroctwa, co prowadzi do rozmycia ich historycznej i eschatologicznej precyzji.

2. Brak chronologicznej sekwencji:
   
   

Premilenialiści uważają, że Objawienie 19–20 opisuje wydarzenia w kolejności chronologicznej: powrót Chrystusa (Obj 19:11-21), a następnie tysiącletnie królestwo (Obj 20:1-6). Amilenialiści, widząc w tych rozdziałach rekapiulację (powtórzenie tych samych wydarzeń z innej perspektywy), są krytykowani za odrzucanie linearnej narracji, co według premilenialistów prowadzi do błędnego zrozumienia eschatologicznej osi czasu.

3. Zanegowanie przyszłego królestwa na ziemi:
   
   

Premilenialiści zarzucają, że amilenializm pomija obietnice Starego Testamentu o przyszłym, ziemskim królestwie Mesjasza (np. Iz 11:6-9, Zach 14:9-11). Twierdzą, że amilenialne “duchowe królestwo” w obecnej erze kościoła nie spełnia tych proroctw, które wymagają literalnego, widzialnego panowania Chrystusa na ziemi.

Krytycy, jak Charles Ryrie, wskazują, że amilenializm zbyt mocno łączy obietnice Izraela z Kościołem, co prowadzi do tzw. “teologii zastępstwa” (supersesjonizmu), choć nie wszyscy amilenialiści się z tym zgadzają.

4. Interpretacja “pierwszego zmartwychwstania”:
   
   

Amilenialiści, jak Beale, widzą “pierwsze zmartwychwstanie” (Obj 20:4-5) jako duchowe (nowe narodzenie lub wejście męczenników do niebiańskiego panowania). Premilenialiści zarzucają, że takie podejście ignoruje kontekst cielesnego zmartwychwstania, które ich zdaniem jest jasno sugerowane w tekście (por. 1 Kor 15:52). Twierdzą, że amilenialna interpretacja osłabia nadzieję na przyszłe, fizyczne zmartwychwstanie.

5. Związanie szatana (Obj 20:2-3):
   
   

Premilenialiści krytykują amilenialne twierdzenie, że szatan jest już “związany” w obecnej erze (np. przez zwycięstwo krzyża). Wskazują na widoczną aktywność szatana (np. 1 P 5:8, Ef 6:12), argumentując, że jego związanie musi być przyszłym wydarzeniem, które całkowicie ograniczy jego wpływ, co nastąpi dopiero w tysiącletnim królestwie.

6. Brak nadziei eschatologicznej:
   
   

Niektórzy premilenialiści (szczególnie dispensacjonalistyczni) zarzucają amilenialistom, że ich eschatologia jest zbyt pesymistyczna, ponieważ nie oczekują wyraźnego, triumfalnego królestwa na ziemi przed wiecznością. Twierdzą, że amilenializm koncentruje się na “już” (obecne panowanie Chrystusa), kosztem “jeszcze nie” (przyszłe, chwalebne królestwo).

Odpowiedzi amilenialistów:

Amilenialiści, jak Beale, odpierają te zarzuty, argumentując, że:

• Symbolika Objawienia (np. smoki, bestie) wymaga nieliteralnego podejścia, a liczba 1000 jest figuratywna (por. Ps 90:4).
  
  
• Rekapiulacja jest zgodna ze strukturą księgi, gdzie wizje powtarzają się pod różnymi kątami (np. Obj 12 i 20).
  
  
• Duchowe panowanie wierzących (Ef 2:6, Obj 3:21) spełnia obietnice ST, które są reinterpretowane w świetle Nowego Przymierza.
  
  
• Związanie szatana odnosi się do ograniczenia jego zdolności do zwodzenia narodów (Mk 3:27), co umożliwia rozprzestrzenianie Ewangelii.
  
  

Podsumowanie:

Premilenialiści zarzucają amilenialistom nadmierną alegoryzację, odrzucenie chronologii i pominięcie literalnego królestwa na ziemi, co ich zdaniem osłabia dosłowne wypełnienie proroctw. 

Amilenialiści odpowiadają, że ich podejście lepiej oddaje symboliczny charakter Objawienia i teologiczną ciągłość między ST a NT. Dyskusja ta pozostaje kluczowym punktem spornym w eschatologii chrześcijańskiej.

___________

Amilenializm - odrzuca dosłowną interpretację tysiącletniego królestwa opisanego w Apokalipsie św. Jana (Ap 20,1-6). Wśród amilenialistów dosłowność tysiącletniego królestwa budzi szereg zastrzeżeń, które wynikają z ich hermeneutycznego podejścia do Pisma Świętego oraz teologicznych założeń. 

1. Apokalipsa jest księgą pełną symboli i obrazów, które nie powinny być rozumiane dosłownie. Liczba „tysiąc” jest symboliczna, oznaczająca długi, nieokreślony okres czasu, a nie dokładnie 1000 lat. W Biblii liczby często mają znaczenie symboliczne (np. „siedem” oznacza pełnię, „czterdzieści” okres próby). Dlaczego alurat 1000 ma być traktowane dosłownie?

2. Poza Apokalipsą nie ma wyraźnych odniesień do dosłownego 1000-l. królestwa w Nowym Testamencie. Nauczanie Jezusa i apostołów koncentruje się na Królestwie Bożym jako duchowej rzeczywistości, która już się rozpoczęła (np. Mk 1,15; Łk 17,21). Dosłowna interpretacja tysiącletniego królestwa wydaje się być niezgodna z ogólnym przesłaniem Nowego Testamentu.

3.   - Problem z dwoma zmartwychwstaniami: Apokalipsa wspomina o „pierwszym zmartwychwstaniu” (Ap 20,5-6). Dosłowne rozumienie tego fragmentu prowadzi do problemów teologicznych, takich jak konieczność zakładania dwóch oddzielnych zmartwychwstań (jednego dla sprawiedliwych, drugiego dla reszty). W interpretacji a-milenijnej „pierwsze zmartwychwstanie” może być duchowe (np. nawrócenie lub życie w Chrystusie), a nie fizyczne.

   - Napięcie z ostatecznym zwycięstwem Chrystusa: Dosłowne tysiącletnie królestwo, po którym następuje bunt Szatana (Ap 20,7-10), rodzi pytanie, dlaczego po panowaniu Chrystusa miałby nastąpić kolejny okres chaosu. Amilenialiści uważają, że takie rozumienie osłabia ostateczne zwycięstwo Chrystusa nad złem.

4. Historyczny kontekst i cel Apokalipsy:  

Apokalipsa została napisana w czasach prześladowań chrześcijan, a jej celem było dodanie otuchy wierzącym, a nie przekazanie dosłownego planu przyszłości. Obrazy tysiącletniego królestwa miały więc wzmacniać wiarę w ostateczne zwycięstwo Boga, a nie opisywać literalny okres historyczny.. kiedyś tam.

5. Spójność z nauką o Królestwie Bożym:  

Królestwo Boże jest już obecne w Kościele i w sercach wierzących, a jego pełnia nadejdzie przy powtórnym przyjściu Chrystusa. Dosłowne tysiącletnie królestwo na ziemi wprowadzałoby niepotrzebny etap pośredni, który nie znajduje potwierdzenia w innych fragmentach Pisma.