SNP, Obj 20:3
Następnie wrzucił go do otchłani,
zamknął ją, a na wejściu położył pieczęć.
Dzięki temu, przez okres tysiąca lat,
smok nie będzie zwodził narodów.
Potem, na krótko, musi zostać uwolniony.
Wczoraj doszliśmy do wniosku, że Objawienie 20:1–10 najprawdopodobniej nie opisuje wydarzeń następujących po ostatecznym powrocie Chrystusa. Zamiast tego tekst ten prawdopodobnie obejmuje cały okres od wniebowstąpienia Jezusa do Jego powrotu, aby dopełnić swoje królestwo, dając czytelnikom jeszcze jedną perspektywę na tę erę. Inne szczegóły w tym tekście potwierdzają tę interpretację.
Na przykład werset 4 mówi o wiernych panujących z Chrystusem podczas tysiąclecia. Oczywiście Jezus panuje od czasu swojego wniebowstąpienia, a Jego panowanie trwa do dziś, ponieważ obecnie poddaje On wszystko pod swoje stopy (1 Kor 15:25 Bo On musi królować, dopóki nie położy wszystkich nieprzyjaciół pod stopy swoje.).
Nie czekamy na rozpoczęcie panowania Jezusa, ale jedynie na jego dopełnienie. Fakt, że Jego panowanie pokrywa się z tysiącletnim okresem, stanowi mocne potwierdzenie, że w pewnym sensie już teraz znajdujemy się w tym właśnie czasie.
Zgodnie z dzisiejszym fragmentem, związanie i uwięzienie szatana zbiegają się w czasie z jego wygnaniem z nieba w momencie zwycięstwa Chrystusa na krzyżu i Jego wniebowstąpienia (Obj. 20:1-3; zob. rozdz. 12).
W świetle powyższego można zatem stwierdzić, że szatan jest obecnie skrępowany.
Jednak ci, którzy wierzą, że to związanie diabła jeszcze nie nastąpiło, często wskazują, że na ziemi nadal panuje wielkie zło, co sprawia, że niemożliwe jest, aby szatan obecnie cierpiał z powodu ograniczeń.
Kluczem do zrozumienia tej kwestii jest jednak to, aby nie interpretować związania i uwięzienia szatana zbyt dosłownie, jakby symboliczny język z Objawienia 20:1–3 oznaczał, że diabeł dosłownie przebywa w więzieniu i nie ma dostępu do świata.
Werset 3 wskazuje, że związanie szatana ma konkretny cel – „aby nie zwodził już narodów, aż się dopełni tysiąc lat”. Wizja Jana nie oznacza, że szatan jest nieaktywny, ale że jego moc zwodzenia została ograniczona do okresu tuż przed powrotem Jezusa.
2Tym.3(12) Tak jest, wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, prześladowanie znosić będą. (13) Ludzie zaś źli i oszuści coraz bardziej brnąć będą w zło, błądząc sami i drugich w błąd wprowadzając.
Jednak nawet teraz diabeł jest w stanie zwodzić ludzi (2 Tym. 3:12–13), więc co właściwie oznacza ograniczenie zwodniczej mocy szatana?
Nie może to oznaczać, że jest on całkowicie niezdolny do zwodzenia jakiejkolwiek osoby. Zamiast tego, jak zauważyło wielu wielkich badaczy Słowa w historii Kościoła, ograniczona została zdolność szatana do zwodzenia wszystkich narodów, aby odrzuciły ewangelię.
Rzeczywiście, tak musi być, ponieważ chociaż świat nadal opiera się Słowu Bożemu, od czasu wniebowstąpienia Jezusa prawda Boża cieszy się znacznie większym rozpowszechnieniem na całym świecie niż wcześniej. Sukces misji i zakładania kościołów na całym świecie w ramach nowego przymierza pokazuje, że moc szatana jest ograniczana.
Coram Deo
Augustyn z Hippony w dziele „O państwie Bożym” pisze, że „anioł [...] powstrzymał i ograniczył moc [szatana] do uwodzenia i opętania tych, którzy mieli zostać uwolnieni”. Diabeł nie jest w stanie powstrzymać wybranych przez Boga od uwierzenia w ewangelię. Dlatego możemy głosić ewangelię, mając pewność, że Bóg ma swój lud w każdym mieście. Wspierajmy szerzenie ewangelii wśród wszystkich narodów.
Do dalszego studiowania
PSALM 67
(1) Przewodnikowi chóru, z grą na strunach. Psalm. Pieśń.
(2) Niech nam Bóg miłościw będzie
I niech nam błogosławi,
Niech nad nami rozjaśni oblicze swoje! Sela.
(3) Aby poznano na ziemi drogę twoją,
Wśród wszystkich narodów zbawienie twoje.
(4) Niech sławią cię, Boże, ludy;
Niech sławią cię wszystkie ludy!
(5) Niech się radują i weselą narody,
Gdyż ty sądzisz ludy sprawiedliwie
I kierujesz narodami na ziemi! Sela.
(6) Niech sławią cię, Boże, ludy;
Niech sławią cię wszystkie ludy!
(7) Ziemia wydała plon swój:
Błogosławi nam Bóg, nasz Bóg.
(8) Niech nam Bóg błogosławi,
A niech się go boją wszystkie krańce ziemi!
HABAKUKA 2:14
Ziemia bowiem będzie napełniona poznaniem chwały PANA, jak wody napełniają morze.
JANA 6:37–40
(37) Jednak ci wszyscy, których dał Mi Ojciec, przyjdą do Mnie. A Ja nie odtrącę nikogo, kto do Mnie przychodzi. (38) Zstąpiłem bowiem z nieba nie po to, by działać na własną rękę, lecz żeby wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał. (39) On chce, bym nikogo nie zgubił, ale wszystkich ożywił w dniu ostatecznym. (40) Wolą mego Ojca jest to, by każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne i bym go ożywił w dniu ostatecznym.
DZIEJE 18:1–11
(1) Potem Paweł opuścił Ateny i udał się do Koryntu. (2) Spotkał tam Akwilę, Hebrajczyka rodem z Pontu, który wraz z żoną Pryscyllą przybył niedawno z Włoch. Nakazem Cezara Klaudiusza wysiedlano bowiem z Rzymu wszystkich Hebrajczyków. (3) Ponieważ zajmowali się tym samym, co on rzemiosłem, zamieszkał u nich i razem z nimi pracował. (4) Każdy szabat spędzał w synagodze, gdzie nauczał i przekonywał zarówno Hebrajczyków, jak i Greków. (5) Gdy z Macedonii przybyli Sylas i Tymoteusz, poświęcił się głównie głoszeniu ewangelii i dowodził Hebrajczykom, że Jezus jest Mesjaszem. (6) Ponieważ jednak byli mu przeciwni i lekceważyli Jezusa, strząsnął kurz ze swych szat i powiedział: - Sami jesteście sobie winni. Spełniłem swój obowiązek. Od tej chwili będę nauczał pogan. (7) Opuścił synagogę i udał się do sąsiedniego domu, należącego do niejakiego Tycjusza Justusa, człowieka bardzo pobożnego. (8) W Pana uwierzył przełożony synagogi, Kryspus, wraz ze wszystkimi domownikami. Także wielu innych Koryntian uwierzyło i przyjęło chrzest. (9) Pewnej nocy Paweł miał widzenie, w którym Pan powiedział: - Nie obawiaj się! Przemawiaj nadal, nie rezygnuj! (10) Jestem z tobą i nikt nie zrobi ci krzywdy. W tym mieście jeszcze wielu ludzi należy do Mnie. (11) I Paweł pozostał tam jeszcze półtora roku, nauczając słowa Bożego.
___________
Komentarz G.K. Beale'a do Objawienia 20:3
G.K. Beale - przyjmuje amilenistyczną perspektywę, w której tysiącletnie królestwo (ww. 1-6) nie jest literalnym okresem przyszłym, lecz symbolicznym przedstawieniem ery między pierwszym a drugim przyjściem Chrystusa.
Werset 20:3 opisuje wrzucenie szatana do "otchłani" (gr. *abyssos*), zamknięcie i opieczętowanie jej na tysiąc lat, aby nie zwodził narodów aż do czasu.
Kluczowe punkty egzegetyczne:
- **Symbolika "otchłani"**:
Beale łączy *abyssos* z tradycją żydowską i starotestamentową (np. Iz 24:21-22; por. Łk 8:31, gdzie demony boją się być wrzucone do otchłani). To nie literalne miejsce geograficzne, lecz duchowa sfera niewoli dla sił zła. Wpływy z apokryfów jak 1 Hen 10:4-14, gdzie aniołowie upadli są więzieni na "wieki", wzmacniają obraz ograniczenia szatana.
- **Akt wrzucenia i pieczętowania**: "Wrzucono go do otchłani" (gr. *eblethē eis tēn abyssōn*) symbolizuje suwerenne działanie Boga poprzez Chrystusa.
Pieczęć (*esphragisthē*) nawiązuje do pieczęci Ducha Świętego (Ef 1:13) i starotestamentowych motywów (np. Dn 6:17 – lwy w jamie).
Beale podkreśla, że to kulminacja dzieła Chrystusa na krzyżu i zmartwychwstaniu, gdzie szatan został "związany" (ww. 2), ograniczony w zwodzeniu narodów do pogaństwa.
- **Cel ograniczenia**: "Ażeby nie zwodził już narodów" – Beale widzi tu aluzję do Gn 3:1 (wąż zwodzący) i powszechnego motywu w Objawieniu (np. 12:9; 13:14).
Szatan nie jest całkowicie unieszkodliwiony, lecz jego działalność jest ograniczona, umożliwiając ewangelii dotarcie do narodów (por. Mt 12:29 – wiązanie silnego). To inicjalne spełnienie proroctw o "więzieniu" sił zła (Iz 24:21-22).
- **Tysiąc lat jako symbol**: Beale argumentuje, że liczba 1000 jest figuratywna (trzecia potęga 10, symbolizująca pełnię), nie literalna chronologia.
Nawiązuje do Ps 90:4 ("tysiąc lat jak jeden dzień") i żydowskich tradycji, gdzie 1000 lat oznacza idealną epokę błogosławieństwa. Wersety 1-3 i 4-6 opisują ten sam okres – era Kościoła, gdzie wierzący "królowali" duchowo (Obj 1:6; 5:10).
Teologiczne implikacje:
Beale podkreśla, że Obj 20:3 ukazuje triumf Chrystusa nad złem już teraz: "Szatana związanie zostało kulminacyjnie wprawione w ruch natychmiast po zmartwychwstaniu Chrystusa i trwa przez większość ery między pierwszym a drugim przyjściem Chrystusa".
To zachęta dla Kościoła do wytrwałości – szatan jest ograniczony, ale nie wyeliminowany (por. 1 P 5:8), co prowadzi do ostatecznego uwolnienia na końcu czasów (ww. 7-10).
Beale kontrastuje to z Premilenializmem, argumentując za rekaptulacją (powtarzaniem wizji), a nie sekwencją chronologiczną, co unika dwóch bitew z Gogiem i Magogiem (19:17-21 i 20:8-10).
------------------
### Porównanie interpretacji Objawienia 20:3 według Voddie Bauchama (amillenizm) z perspektywą premilenijną
Voddie Baucham - przyjmuje **amillenijną** interpretację, w której tysiącletnie królestwo to symboliczny okres między pierwszym a drugim przyjściem Chrystusa.
Werset 20:3 – wrzucenie szatana do otchłani, jego związanie i opieczętowanie, by „nie zwodził już narodów” – przedstawia ograniczenie szatana przez dzieło krzyża (Kol 2:15), umożliwiające rozprzestrzenianie się ewangelii wśród narodów (Mt 28:19-20). Tysiąc lat to duchowa era Kościoła, a nie przyszły, literalny okres.
**Premilenializm** (szczególnie w wersji dyspensacjonalnej, np. u Johna MacArthura czy w *Left Behind*) zakłada, że Objawienie 20:3 opisuje przyszłe, dosłowne wydarzenie po powtórnym przyjściu Chrystusa, gdy szatan zostanie całkowicie unieszkodliwiony na dokładnie 1000 lat ziemskiego królestwa, rządzonego przez Chrystusa z Jerozolimy.
Poniżej szczegółowe porównanie tych dwóch perspektyw w odniesieniu do Obj 20:3, z praktycznymi wnioskami.
Porównanie interpretacji Objawienia 20:3 (amilenialne - premilenilne)
**Czas i charakter tysiąca lat**
- Symboliczny okres między zmartwychwstaniem a drugim przyjściem Chrystusa; „1000” to figura pełni (Ps 90:4).
Duchowe królestwo wierzących (Obj 5:10).
- Literalny, przyszły okres 1000 lat po powtórnym przyjściu Chrystusa; fizyczne królestwo z centrum w Jerozolimie (Iz 2:2-4). |
**Wiązanie szatana (20:3)**
- Inauguracyjne ograniczenie szatana przez krzyż (Mt 12:29; Kol 2:15); nie zwodzi narodów do idolatrii pogańskiej, ale wciąż działa (1 P 5:8). Otchłań to duchowa niewola.
- Całkowite unieszkodliwienie szatana w przyszłości; brak jego aktywności w czasie millenium. Otchłań to literalne miejsce uwięzienia (por. Łk 8:31).
**Cel ograniczenia**
- Umożliwienie ewangelizacji narodów w erze Kościoła (Mt 28:19-20); szatan ograniczony w skali globalnego zwodzenia, ale wciąż kusi indywidualnie.
- Zapewnienie doskonałego, bezgrzesznego porządku w przyszłym królestwie; szatan nie ma wpływu, co pozwala na idealne rządy Chrystusa.
**Zwolnienie szatana (20:7-10)**
- Przyszłe wydarzenie na końcu ery Kościoła; krótki bunt przed ostatecznym sądem (Gog i Magog). Rekapitulacja, nie sekwencja z Obj 19.
- Dosłowne uwolnienie szatana po 1000 latach; bunt narodów na końcu millenium, po czym następuje sąd ostateczny.
**Struktura Objawienia**
- Rekapitulacja: wizje Obj 19-20 przedstawiają tę samą rzeczywistość z różnych perspektyw, nie chronologiczną sekwencję.
- Chronologiczna sekwencja: Obj 19 (powtórne przyjście), Obj 20:1-6 (millenium), Obj 20:7-15 (bunt i sąd).
**Hermeneutyka**
- Symboliczna, oparta na ST (np. Iz 24:21-22); unika spekulacji o datach. Objawienie to pociecha dla cierpiących.
- Często dosłowna, z naciskiem na proroctwa ST (np. Ez 40-48) jako zapowiedź ziemskiego królestwa. Skupienie na eschatologicznej linii czasowej.
Praktyczne wnioski
**Voddie Baucham (Amilenializm)**
Baucham podkreśla praktyczne zastosowanie Obj 20:3 dla życia chrześcijańskiego dziś, unikając futurystycznych spekulacji:
1. **Pewność w Bożej suwerenności**:
Szatan jest już związany, więc wierzący mogą żyć odważnie, bez strachu przed duchowymi mocami (Ef 6:12).
Praktyka: Modlitwa o siłę w próbach i ufność w zwycięstwo Chrystusa (Obj 1:18).
2. **Misja ewangelizacyjna**:
Ograniczenie szatana umożliwia głoszenie ewangelii narodom.
Praktyka: Aktywne zaangażowanie w misję – lokalnie (np. sąsiedzi) i globalnie (np. wsparcie misji w Afryce, gdzie Baucham służył).
3. **Wytrwałość w cierpieniu**:
Objawienie to „list pasterski” dla prześladowanych; wierzący „królują” duchowo (Obj 20:4).
Praktyka: Stałość w wierze mimo nacisku kultury (np. unikanie kompromisów moralnych, Obj 2:20).
4. **Unikanie sensacji**:
Baucham ostrzega przed „eschatologiczną gorączką” (np. daty końca świata).
Praktyka: Skup się na Biblii jako „niezawodnej kolekcji dokumentów historycznych”, studiuj Objawienie dla pociechy, nie sensacji.
**Premilenializm**
Premilenialiści (np. MacArthur w *The MacArthur Bible Commentary* lub seria kazań o Objawieniu) wyciągają inne wnioski, koncentrując się na przyszłym królestwie:
1. **Nadzieja na przyszłe królestwo**: Obj 20:3 zapowiada czas bez szatana, gdy Chrystus ustanowi sprawiedliwe rządy.
Praktyka: Wierzący mają oczekiwać powrotu Chrystusa (1 Tes 4:16-17), przygotowując się na „porwanie” (pochwycenie) lub millenium.
2. **Wytrwałość w obliczu zła**:
Obecna era to czas aktywności szatana, więc wierzący muszą być czujni (1 P 5:8).
Praktyka: Duchowa walka poprzez modlitwę, Pismo i posłuszeństwo, w oczekiwaniu na przyszłe wyzwolenie.
3. **Znaczenie proroctw ST**:
Premilenialiści widzą Obj 20 jako spełnienie dosłownych obietnic dla Izraela (np. Ez 37).
Praktyka: Studiowanie proroctw ST w powiązaniu z Objawieniem, by zrozumieć „Boży plan czasowy”.
4. **Gotowość na eschatologiczne wydarzenia**:
Wierzący mają być gotowi na wydarzenia przed millenium (np. wielki ucisk).
Praktyka: Życie w świętości i czujności, z naciskiem na „znaki czasów” (Mt 24:32-34).
Kluczowe różnice w zastosowaniu
- **Perspektywa czasowa**:
Baucham widzi Obj 20:3 jako rzeczywistość „już teraz” (inauguracyjne związanie szatana), co daje natychmiastowy impuls do misji i wytrwałości.
Premilenializm odkłada pełny triumf na przyszłość, co może prowadzić do bardziej wyczekującej postawy.
- **Rola Kościoła**:
Amilenializm Bauchama czyni Kościół aktywnym „królestwem kapłanów” (Obj 1:6) w obecnej epoce, z naciskiem na ewangelizację.
Premilenializm widzi Kościół jako przygotowujący się na przyszłe królestwo, często z mniejszym naciskiem na teraźniejszą dominację kulturową.
- **Ton nadziei**:
Baucham oferuje optymizm eschatologiczny – Kościół triumfuje duchowo teraz, mimo prześladowań.
Premilenializm kładzie nacisk na przyszłą ulgę po ucisku, co może skutkować bardziej defensywną postawą w teraźniejszości.
Podsumowanie
Baucham (amilenializm) inspiruje do działania w obecnej erze, widząc Obj 20:3 jako wezwanie do misji i świętości w świetle zwycięstwa Chrystusa.
Premilenializm akcentuje przyszłą nadzieję, co może prowadzić do większej czujności, ale czasem mniejszej aktywności misyjnej teraz.
Obie perspektywy wzywają do wierności, ale różnią się w priorytetach: Baucham – teraźniejsza misja, Premilenializm – przyszła nagroda
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz