R.C.Sproul | Ostrzeżenie dla czcicieli BestiI Obj..14:9-11

SNP, Ap 14:9-11

 9 Trzeci zaś anioł szedł za nimi i wołał: Kto kłania się bestii i jej podobiźnie oraz przyjmuje znamię na swoje czoło lub rękę, 10 ten będzie pił wino Bożego wzburzenia — gotowe i nierozcieńczone — z kielicha Jego gniewu. Będzie on dręczony w ogniu i siarce w obliczu świętych aniołów i w obliczu Baranka. 11 Dym męki takich osób wznosić się będzie na wieki! Ci, którzy kłaniają się bestii i jej podobiźnie, ci, którzy przyjmują znamię jej imienia, nie zaznają wytchnienia za dnia ani w nocy.

Prześladowania rzymskie stanowiły realne zagrożenie dla pierwszych chrześcijan i dla wielu z nich perspektywa ta była bez wątpienia przerażająca. W końcu Rzym kontrolował większość znanego świata i wydawał się niepokonany, podbijając i wchłaniając wiele innych ludów. 

Jednak, jak głosi anioł w Obj. 14:8, Babilon, czyli Rzym, nie przetrwa. Zostanie osądzony za prowadzenie innych do grzechu. 

Była to dobra wiadomość dla pierwszych wierzących i pozostaje nią dla nas, ponieważ Księga Objawienia jest Słowem Bożym skierowanym do tych z nas, którzy żyją długo po upadku Rzymu. 

Rzym jest jednym z najwybitniejszych przykładów imperium ludzkiego, które sprzeciwia się Bogu i prześladuje Jego lud. Jego upadek potwierdza, że żadna siła, która przeciwstawia się Chrystusowi i Jego prawdziwemu Kościołowi, nie przetrwa.

Kiedy myślimy o upadku Cesarstwa Rzymskiego, możemy mieć na myśli jedynie upadek cesarzy, senatorów i innych czołowych urzędników. Jednak, jak wskazuje dzisiejszy fragment, upadek Rzymu ma konsekwencje dla wszystkich, którzy walczą przeciwko Panu. 

Z upadkiem Rzymu wiąże się wieczne zniszczenie tych, którzy czczą bestię i przyjmują jej znamię. 

Pamiętajmy, że w Apokalipsie 13 czytamy o bestii z morza, która domaga się czci i jest ściśle związana z Rzymem, którego cesarze również domagają się czci. 

Wiele osób przyłączy się do tego kultu, co wiąże się z przyjęciem jej znaku na prawej ręce i czole. Nie odnosi się to prawdopodobnie do dosłownego znaku, ale do kontroli bestii nad myślami i działaniami jej wyznawców (wersety 16–17; 14:9). 

W ten sposób znak istnieje jako wypaczenie tego, co Bóg dał nam, aby kontrolować nasze myśli i działania, a mianowicie Jego objawione prawo (Pwt 11:18). 

Wiele osób w Imperium Rzymskim kłaniało się rzymskim bogom i uczestniczyło w rzymskim pogaństwie, ponieważ było to od nich wymagane, aby mogli wykonywać określone zawody i w pełni uczestniczyć w życiu gospodarczym. 

Pozwolili, aby pogańska religia i moralność kontrolowały ich myśli i działania. Innymi słowy, służyli zepsutym celom religijnym, politycznym i gospodarczym bestii.

Decyzja o służeniu bestii mogła przynieść krótkotrwały sukces, ale prowadzi do wiecznego zniszczenia. 

Obj. 14:9–11 zapowiada pewność tego zniszczenia, które zostanie dokładniej opisane w późniejszych fragmentach, takich jak 20:11–15. Bóg sprawi, że ci, którzy czczą fałszywych bogów i bez skrupułów odrzucają Zbawiciela, będą na zawsze spijać całą moc Jego gniewu (14:9–11).

Coram Deo

Niektórzy ludzie uważają, że mogą popełniać bałwochwalstwo i inne grzechy, sądząc, że mogą się dobrze bawić, a później pokutować. 

Inni uważają, że łączenie takich rzeczy z wyznawaniem wiary w Chrystusa nie jest niczym złym. 

Nie możemy jednak lekceważyć bałwochwalstwa i innych wykroczeń. Gniew Boży spadnie na wszystkich, którzy nie odwrócą się od grzechu i nie zawierzą wyłącznie Chrystusowi, a pewnego dnia będzie już za późno, aby uciec przed tym gniewem. Dzisiaj musimy zwrócić się ku Chrystusowi i zachęcać innych, aby zrobili to samo.

Do dalszego studiowania

Izaj 51:17-23: 

17 Zerwij się, zerwij się, powstań, Jeruzalemie, któreś piło z ręki Pana kubek jego gniewu, wychyliło do dna kubek odurzającego napoju! 18 Nie było wśród wszystkich jego synów, których urodziło, takiego, który by je poprowadził, nie było wśród wszystkich synów, których wychowało, takiego, który by je ujął za rękę. 

19 Podwójny to cios, który cię dotknął - kto okaże ci współczucie? Spustoszenie i grabież, głód i miecz - jak mam cię pocieszyć? 

20 Twoje dzieci leżały w omdleniu na rogach wszystkich ulic, jak antylopa w sieci, oszołomione gniewem Pana, gromem twojego Boga, 

21 Dlatego słuchaj tego, nieszczęśliwe, oszołomione, lecz nie winem! 

22 Tak mówi twój Wszechmogący Pan i twój Bóg, który broni sprawy swojego ludu: Oto biorę z twojej ręki kubek odurzającego napoju, kubek mojego gniewu, już z niego pić nie będziesz! 

23 A dam do ręki twoich gnębicieli, którzy mówili do ciebie: Pochyl się, abyśmy przeszli po tobie! Tyś nadstawiało swój grzbiet jak ziemię i jak ulicę dla pieszych.

Jer 25:15-38: 

15 Tak bowiem rzekł do mnie Pan, Bóg Izraela: 

Weź z mojej ręki ten kielich wina gniewu i daj z niego pić wszystkim narodom, do których cię wysyłam, 16 Aby piły i zataczały się, i szalały przed mieczem, który między nie posyłam. 

17 Wziąłem więc kielich z ręki Pana i napoiłem wszystkie narody, do których mnie posłał Pan; 

18 Jeruzalem i miasta Judy, i jego królów, i jego książąt, aby uczynić je pustkowiem, spustoszeniem, pośmiewiskiem i przekleństwem, jak to jest dziś. 

19 Faraona, króla Egiptu, i jego sługi, i jego książęta, i cały jego lud; 

20 I całe pospólstwo, i wszystkich królów ziemi Us, i wszystkich królów ziemi filistyńskiej, i Aszkalonu, i Gazy, i Ekronu, i resztki Aszdodu; 21 Edom i Moab, i Ammonitów, 

22 I wszystkich królów Tyru, i wszystkich królów Sydonu, i królów wybrzeża za morzem; 23 Dedana i Temę, i Buza, i wszystkich z obciętymi bokobrodami; 24 I wszystkich królów arabskich, i wszystkich królów pospólstwa, mieszkających na pustyni; 25 I wszystkich królów Zymry i wszystkich królów Elamu, i wszystkich królów Medii. 26 I wszystkich królów Północy, bliskich i dalekich, jednego za drugim, i wszystkie królestwa świata, które są na powierzchni ziemi, a król Szeszaku niechaj pije po nich! 

27 I powiedz im: Tak mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Pijcie, upijcie się i wymiotujcie, i padnijcie, aby już nie powstać przed mieczem, który Ja między was posyłam! 

28 Lecz jeśliby nie chcieli wziąć z twojej ręki tego kielicha, aby pić, wtedy powiedz im: Tak mówi Pan Zastępów: Musicie pić! 29 Bo oto od miasta, które jest nazwane moim imieniem, zaczynam zsyłać nieszczęście, a wy mielibyście ujść bezkarnie? Nie ujdziecie bezkarnie, gdyż oto Ja przyzywam miecz na wszystkich mieszkańców ziemi - mówi Pan Zastępów. 30 Ty zaś zwiastuj im te wszystkie słowa i mów do nich: Pan grzmi z wysokości i ze swojej świętej siedziby wydaje swój głos; potężnie grzmi nad swoją niwą, w stronę wszystkich mieszkańców ziemi. 31 Wrzawa dochodzi aż do krańców ziemi, gdyż Pan ma spór z narodami, spiera się z wszelkim ciałem; bezbożnych podda pod miecz - mówi Pan. 

32 Tak mówi Pan Zastępów: Oto nieszczęście idzie od narodu do narodu i groźna burza zrywa się od krańców ziemi.

 33 Zabitych przez Pana będzie w owym dniu od krańca ziemi po kraniec; nie będzie się ich opłakiwać ani zbierać, ani grzebać, będą jako gnój na roli. 

34 Biadajcie, pasterze i krzyczcie, tarzajcie się w popiele, przewodnicy owiec, gdyż nadeszły dni waszej rzezi, roztrzaskam was i padniecie jak okazałe barany! 

35 I nie będzie ucieczki dla pasterzy ani ocalenia dla przewodników owiec. 

36 Słuchaj! Krzyk pasterzy i biadanie przewodników owiec, gdyż Pan pustoszy ich pastwisko. 

37 I zniweczone będą ciche niwy od żaru gniewu Pańskiego. 38 Uciekają jak lew, który opuszcza swoją gęstwinę, gdyż ich kraj obrócił się w pustkowie przez okrutny miecz i żar gniewu Pańskiego.

Rzym 2:1-11: 

1 Nie ma przeto usprawiedliwienia dla ciebie, kimkolwiek jesteś, człowiecze, który sądzisz; albowiem, sądząc drugiego, siebie samego potępiasz, ponieważ ty, sędzia, czynisz to samo. 

2 Bo wiemy, że sąd Boży słusznie spada na tych, którzy takie rzeczy czynią. 

3 Czy mniemasz, człowiecze, który osądzasz tych, co takie rzeczy czynią, a sam je czynisz, że ujdziesz sądu Bożego? 

4 Albo może lekceważysz bogactwo jego dobroci i cierpliwości, i pobłażliwości, nie zważając na to, że dobroć Boża do upamiętania cię prowadzi? 

5 Ty jednak przez zatwardziałość swoją i nieskruszone serce gromadzisz sobie gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga, 6 Który odda każdemu według uczynków jego: 

7 Tym, którzy przez trwanie w dobrym uczynku dążą do chwały i czci, i nieśmiertelności, da żywot wieczny; 

8 Tych zaś, którzy o uznanie dla siebie zabiegają i sprzeciwiają się prawdzie, a hołdują nieprawości, spotka gniew i pomsta. 

9 Tak, utrapienie i ucisk spadnie na duszę każdego człowieka, który popełnia złe, najprzód Żyda, potem i Greka, 

10 A chwała i cześć, i pokój każdemu, który czyni dobrze, najpierw Żydowi, a potem i Grekowi. 

11 Albowiem u Boga nie ma względu na osobę.

Objawienia 6:12–17

______________

Komentarz G. K. Beale’a do Obj. 14:9-11

…stosuje “eklektyczną idealistyczną perspektywę redemptorystyczno-historyczną” (eclectic redemptive-historical idealist view), podkreślając aluzje do Starego Testamentu (ST) jako klucz do interpretacji. 

Widzi Objawienie jako całość zintegrowaną z prorockimi księgami ST, gdzie symbole (np. bestia) reprezentują duchowe rzeczywistości w całej historii zbawienia, z naciskiem na rekapitulację (powtarzanie wizji z różnych perspektyw), a nie ścisłą chronologię eschatologiczną. 

W Ap 14:9-11 Beale podkreśla kontrast między zbawieniem (w. 1-5, 12-13) a sądem, widząc w tym ostrzeżenie przed idolatrią (Bałwochwalstwem) i potwierdzenie Bożej suwerenności.

Kontekst fragmentu (Ap 14:6-13)

Beale umieszcza tę perykopę w “interludium” (wstawce) rozdziału 14, które kontrastuje los wiernych (144 000 pieczętowanych, w. 1-5) z losem bałwochwalców. 

Trzy anielskie orędzia (w. 6-13) to “ewangelia wieczności/wieczna” – wezwanie do pokuty pośród ucisku, z aluzjami do ST (np. Iz 21:9; Jer 51:7-8 dla upadku Babilonu w w. 8). 

Trzecie orędzie (w. 9-11) to kulminacja ostrzeżenia, powiązana z wizją bestii (Ap 13), ale też zapowiedź żniwa sądu (w. 14-20). 

Beale podkreśla, że to nie literalny opis przyszłości, lecz symboliczna rekapitalizacja gniewu Bożego, rozciągnięta na całą historię kościoła (od Wniebowstąpienia po powrót Chrystusa), z naciskiem na duchowe, a nie tylko fizyczne konsekwencje.

Szczegółowa egzegeza wersetów 9-11

Beale analizuje grecki tekst szczegółowo, identyfikując liczne aluzje do ST, co nadaje fragmentowi głębię teologiczną. Jego komentarz podkreśla sprawiedliwość Bożą i suwerenność w kontroli nad złem.

• W. 9: „A trzeci anioł szedł za nimi, mówiąc wielkim głosem: Jeśli kto odda pokłon bestii i jej wizerunkowi i przyjmie znamię na czoło swe albo na rękę swoją…”

 „Śledził/postepował za nimi” (ἀκολουθῶν, akolouthōn) wskazuje na pilność i ciągłość ewangelizacyjnego orędzia (por. w. 6-8). 

„Wielki głos” (φωνῇ μεγάλῃ, phōnē megalē) podkreśla boski autorytet, kontrastując z „głosem smoka” (Ap 13:11). 

Beale interpretuje „pokłon” (προσκυνήσει, proskynēsei) jako świadomą idolatrię – lojalność wobec bestii (symbolu szatańskiego systemu polityczno-religijnego, aluzja do Dn 3:5-7; 7:8, 20-25) zamiast Boga. 

„Znamię” (χάραγμα, charagma) na czole (myśli) lub ręce (działania) to parodia Bożej pieczęci (Ap 7:3; 14:1; por. Pwt 6:8), oznaczająca całkowite oddanie złu. 

Beale podkreśla, że to dobrowolny wybór, nie przymus (por. Ap 13:16-17), co czyni karę sprawiedliwą; w ST aluzje do plag egipskich (Wj 7-12) i bałwochwalstwa (Iz 44:9-20).

• W. 10: „Ten też będzie pił z wina gniewu Bożego, które jest wylewane bez mieszania w kielichu gniewu jego, i będzie męczon w ogniu i siarce przed świętymi aniołami i przed Barankiem.”
  
  

 „Wino gniewu” (οἴνου τοῦ θυμοῦ, oinou tou thymou) to metafora niezmieszanego sądu („bez mieszania”, ἀκράτου, akratou – bez wody, pełna siła; por. Ps 75:8 [LXX 74:9]; Iz 51:17-23; Jer 25:15-17). 

Beale łączy to z kielichem gniewu Boga (Ap 16:19; 17:4), symbolizującym eschatologiczny sąd nad Babilonem (antybożnym systemem). 

„Męczon w ogniu i siarce” (βασανισθήσεται ἐν πυρὶ καὶ θείῳ, basanisthēsetai en pyri kai theiō) nawiązuje do Sodomy (Rdz 19:24; Łk 17:29) i Edomu (Iz 34:9-10; por. Ap 19:20; 20:10), reprezentując Bożą świętość niszczącą zło. 

„Przed świętymi aniołami i Barankiem” (enōpion angelōn hagiōn kai tou arniou) podkreśla publiczny, kosmiczny charakter kary – świadectwo dla nieba i ziemi o sprawiedliwości Boga (por. Ap 5:6-14). 

Beale widzi tu nie sadystyczną torturę, lecz nieodwracalną separację od Boga, z naciskiem na duchowe umieranie (por. Ef 2:1-3).

• W. 11: „A dym ich męki wznosi się w górę na wieki wieków i nie mają odpocznienia we dnie i w nocy ci, którzy oddają pokłon bestii i jej wizerunkowi, i jeśli kto przyjmuje znamię imienia jej.”
  
  

 „Dym męki” (ὁ καπνὸς τοῦ βασανισμοῦ, ho kapnos tou basanismou) „na wieki wieków” (εἰς αἰῶνας αἰώνων, eis aiōnas aiōnōn) to aluzja do wiecznego zniszczenia Edomu (Iz 34:10), symbolizująca nieodwracalny sąd (por. Ap 18:18; 19:3). 

Beale broni literalnej interpretacji wiecznej kary (eternal conscious punishment), odrzucając annihilizację (unicestwienie), argumentując z kontekstu ST i NT (np. Mt 25:46; Ap 20:10). 

„Brak odpocznienia” (οὐκ ἔχουσιν ἀνάπαυσιν, ouk echousin anapausin) kontrastuje z odpoczynkiem zbawionych (Ap 14:13; por. Hbr 4:9-11), podkreślając ciągłą desperację bez Chrystusa – duchową, a nie tylko fizyczną. 

Beale łączy to z suwerennością Boga nad złem (por. Rz 9:22-23), widząc w tym potwierdzenie reformowanej teologii predestynacji i reprobacji (odrzucenie).

Zastosowanie i teologiczne implikacje

Eschatologiczne znaczenie: Beale podkreśla, że ten fragment jest rekapitulacją czyli   powtarza motywy gniewu z Ap 6-11 i 16, ukazując sąd jako rozciągnięty na historię kościoła (nie tylko Wielki ucisk). Bestia symbolizuje szatańskie moce w każdej epoce (np. Rzym, współczesny sekularyzm), a znamię – kompromis ze światem. To wezwanie do wytrwałości świętych (w. 12), ufając suwerenności